Andries Groenink is een man van de lange adem. Zesendertig jaar is hij nu in dienst van de faculteit Chemische Technologie en dit jaar doet hij voor de twintigste keer mee aan de Batavierenrace. Zijn trainingsrondjes draait de 54-jarige twee keer per week op de campus, in de lunchpauze, samen met een stuk of tien collega's van andere faculteiten. 'Onder de douche halen we de hele UT er dan even door: lekker kankeren en cynisch doen.'
Overigens gaat Groenink goedgemutst door het leven: 'Een dag niet gelachen, is een dag niet geleefd.' Sinds 1989 is hij hoofd van de financiële administratie bij CT, waar hij in 1966 begon als inventarisbeheerder ('net van school, echt nog een broekie'). Acht medewerkers telt zijn afdeling nu. 'Een hecht team. Samen doen we die klus, en niemand zeurt als dat niet altijd binnen een 40-urige werkweek lukt.'
Wel wordt het moeilijker om mensen onder de huidige bezuinigings- en centralisatiedreiging gemotiveerd te houden, constateert Groenink. 'Niemand weet waar hij aan toe is. Ik mag al lang blij zijn dat mijn mensen nog niet weglopen.'
Met de nodige nevenactiviteiten houdt Groenink geest en lichaam lenig. Afgezien van zijn looptrainingen trapt hij een balletje met het CT-zaalvoetbalteam. Vroeger deed hij veel voor de personeelsvereniging. 'In de beginjaren had de UT-Kring twee drankwinkeltjes, een bij EL en een bij CT. Ik deed de verkoop hier bij CT, op vrijdagmiddag. We verkochten tegen groothandelsprijzen, dus dat liep als een trein. Rond de feestdagen haalden we een omzet van dertig, veertig mille! Maar op een gegeven moment heeft het college er een eind aan gemaakt. Soms zie ik nog wel eens een oudgediende lopen en denk ik: hé, dat was die Bokma-klant.
