Professor dr. Willem Kolff, 'Pim' voor intimi, werd vorige week ontvangen door de gemeente Kampen alwaar hij in 1943 voor het eerst met een zelfgemaakte - toen nog primitieve kunstnier- het leven van een patient wist te redden. Tussen de festiviteiten in de oude hanzestad door bracht hij een bezoek aan de medische faculteit van de RU Groningen en opende hij en passant het spin-off bedrijf waar UT-alumnus Van Loon met zijn compagnon, de dierenarts Rakhorst, de scepter zwaait.
In de rode zaal van het academisch ziekenhuis gaf Kolff (92) een lezing voor een gemotiveerd gehoor van artsen, studenten en verpleegkundig personeel, dat zich kostelijk amuseerde met het optreden van de krasse grijsaard uit Philadelphia, de metropool waar hij in academisch verband nog steeds sleutelt aan artificial organs.
In 1953 verkaste Kolff naar Salt Lake City in de Amerikaanse staat Utah om daar hoogleraar te worden op het snijvlak van geneeskunde en engineering. Het was een benoeming die in Nederland maar niet had willen lukken. De wetenschappelijke verdiensten op zijn vakgebied leidden tot meer dan honderd prestigieuze prijzen en toekenningen, waaronder een eredoctoraat aan de UT, zijn twaalfde. In Salt Lake City begeleidde Kolff gedurende meer dan vier decennia talloze studenten en promovendi, die speciaal voor hem naar Amerika kwamen. Na de doorontwikkeling en vervolmaking van de kunstnier hield hij zich ook geruimte tijd bezig met onderzoek aan en de productie van andere kunstmatige organen. Zoals het kunsthart waarmee hij als eerste wetenschapper het leven van een patient bijna twee maanden wist te rekken. En het kunstoor en de kunstlong, die hij speciaal voor deze gelegenheid had meegebracht en onder hilariteit van het publiek toepaste op een vrouwelijke vrijwilliger.
Gehuld in een camel colbertje, donkerblauwe ribbroek en gympies vertelde hij de zaal luid en duidelijk wat hij zoal in zijn wetenschappelijk leven had gedaan. Vooral dat schoeisel sprak tot de verbeelding: het NOS-Journaal kwam er mee en ook RTL-4 zoomde er op in.
Publiciteit heeft Kolff nooit geschuwd, ook nu niet: gewillig poseerde hij voor de snorrende camera's, af en toe steun zoekend bij zijn zijn wandelstok. De geleerde oogde aanvankelijk wat fragiel, maar eenmaal op stoom was het weer de oude Kolff. Het hoorvermogen mag dan wat minder zijn geworden, het geheugen deed het nog best. Kolff betrok 'zijn' studie -en werkstad Groningen in alle lof die hem van diverse kanten werd toegezwaaid. Na zijn onderhoudende optreden vertrok Kolff, omstuwd door begeleiders en bewonderaars naar een bedrijfspand aan de overkant van het ziekenhuis, al waar hij het bedrijf Intra-Vasc opende.
