Handdoek
Waar was ik, o ja, handdoeken. Eerst maar eens het juiste formaat zoeken. Het lijkt wel herenkleding, zoveel verschillende maten. Die grote, die zijn wel lekker na het douchen, alleen de wasmachine raakt er zo snel vol van, je blijft wassen, ja je zou ze natuurlijk vaker kunnen gebruiken, dan blijven ze ook langer mooi, maar probeer dat mijn jongens maar eens uit te leggen, die gooien hun handdoek na elke douchebeurt ogenblikkelijk in de wasmand, als ze hem al niet ergens op de vloer laten slingeren. Nee straks, als de jongens het huis uit zijn en als mijn Magnus dood is dan zal ik mijzelf verwennen met een stel grote badhanddoeken. Tot die tijd houd ik het bij het handzame formaat. Eens kijken waar ze die hebben liggen. Hé, staat daar nou een man bij Anna Lindh, hij heeft wat in z'n hand, het lijkt wel een mes, hij zal toch niet van plan zijn, zal ik mevrouw Lindh waarschuwen, nee dat kan ik niet doen, een beetje luid haar naam door het warenhuis krijsen zeker, ik geloof niet dat mevrouw Lindh daarop zit te wachten. Ze komt hier rustig een dekbedovertrek kopen. En ik kom voor handdoeken.
Aan het werk, meid. Wat voor kleur zal het zijn, die rode zijn wel leuk, maar die moet je natuurlijk wel eerst heel vaak apart wassen, anders wordt al je wasgoed roze, laat ik een neutralere kleur nemen, die lichtblauwe daar, daar kan niets mis mee gaan, of, hè bah, nou veegt die man er zijn mes aan af, dan toch maar die rode. Afrekenen, nee het is geen cadeautje, een plastic tasje is goed en dan snel naar huis en de televisie aan. Ik ben nou onderhand toch wel benieuwd hoe het met mevrouw Lindh is afgelopen.
