De kamerzoektocht die UT-Nieuws vorige week ondernam, leverde veel op. Maar geen kamer. En dus gingen we voor een tweede keer op jacht. Nieuwe ronde nieuwe kansen, nietwaar?
De tent lekt, de haringen zitten los en de slaapzak wordt met de dag vochtiger. Al onze buren zijn alweer teruggereden naar Duitsland terwijl wij nog steeds op de camping staan. Nee, we hebben nog geen kamertje in Enschede kunnen bemachtigen. Maar nu de dagen korter worden en de regen harder op ons tentzeil tikt, komt de nood echt aan de man. Barbecuen is er ook al weken niet meer bij.
We draaien een uptodate-lijstje van de kamersite van de Student Union uit en gaan met frisse moed en een hoopvolle blik in onze ogen op pad. Het Theehuis heeft nog steeds geen nieuwe huisgenoot gevonden, want de kamer prijkt ook deze week op onze uitdraai. Helaas komen we opnieuw voor een dichte deur te staan en ook bij het tweede adres, Huize Fortes aan de Janninksweg, vangen we bot. Het begin is dus al slecht en daar worden we bepaald niet vrolijk van.
Kibbelend belanden we in de Mina Krusemanstraat, waar het volgende beschikbare optrekje ligt. Kasper, hbo-student Textielmanagement, opent de deur van het flatje, dat door de SJHT wordt verhuurd. 'De kamer is al drie weken geleden vergeven', zegt Kasper spijtig. Verbouwereerd vragen we waarom de kamer dan nog op de lijst staat. 'Ik weet niet hoe ik mijn oproep van de site af moet halen. Sorry hoor', verontschuldigt Kasper zich. Wel laat hij ons even zien wat we zijn misgelopen. Dat is niet verkeerd: een ruime, lichte kamer voorzien van eigen badkamer. Maar, na even doorvragen, blijkt de sfeer in het huis niet optimaal. 'Er woonde hier een verschrikkelijk wijf', zegt Kasper. 'Echt een rotte appel. Niemand kon het met haar vinden. Ze ging compleet haar eigen gang. Ook zitten we hier met een werkloze opgescheept waar ook weinig lol aan te beleven valt.' Gelukkig voor Kasper heeft hij een nieuw huisgenootje gevonden. Misschien dat het ooit toch nog gezellig wordt aan de Mina Krusemanstraat.
We stappen op en beproeven ons geluk in Huize Sortie aan de Van der Capellenstraat. Daar zit geheel onverwacht een concurrent aan tafel. Ze drinkt een glaasje cola in de gezellige keuken, waar de vijf bewoners zich hebben verzameld. Leonie Voskamp, want zo heet ze, moet elke dag veertig minuten reizen om van haar ouderlijk huis in Geesteren naar de UT te komen. En dat is ze zat, ook omdat ze zich inmiddels al bij allerlei verenigingen heeft aangesloten. 'Ik wil echt heel graag', zegt ze. 'Daarom maakt het me niet uit dat deze kamer maar tijdelijk wordt verhuurd.' Een van de vijf bewoners, Bastiaan, gaat namelijk voor een paar maanden naar Zuid-Afrika. Huize Sortie voerde al verschillende gesprekken met gegadigden. Maar niemand viel in de smaak. Te stil, te druk. 'En eentje lustte er geen rijst!', zeggen de bewoners verontwaardigd. 'Dat is natuurlijk erg onhandig in een studentenhuis.' Leonie kijkt een beetje moeilijk. 'Ik lust geen zuurkool', bekent ze. Dat blijkt niet zo'n probleem, want een van de vrouwen in Huize Sortie krijgt ook geen kool door haar keel. Wij durven de concurrentie niet aan en verlaten de woning via de achterdeur. We vangen nog net op dat Leonie met haar officiële introductiepraatje begint. 'Ik ben 18 jaar en houd erg veel van muziek.'
Op naar de Funky Farm in de Van Lochemstraat. Klinkt funky. Wat zullen we hier aantreffen? In ieder geval Joris Boschloo, want hij doet open. Zijn handen zitten onder de kip, die hij net aan het bereiden is. Hij staat echter niet graagin de keuken. 'Ik vind het hier zo vies', griezelt hij. 'Daarom ga ik ook weg. Ik kan een kamer krijgen bij een vriend in huis. Daar is het stukken schoner.' Joris heeft geen idee of zijn kamer al vergeven is, dat regelen zijn huisgenoten met wie hij weinig contact heeft. En wij? Wij denken nog maar één ding: we willen die gore keuken zien! Dat mag. En inderdaad, fris is anders. Joris, die ooit in Arnhem studeerde, vertelt hoe het daar geregeld was, qua hygiëne. 'We betaalden veertig euro in de maand voor een schoonmaakster. Die maakte elke dag de keuken schoon en drie keer per week de douche. Ideaal toch?'
Van Filthy Farm rijden we naar de Bilderdijkstraat waar drie heren verlangen naar een dame. Roy Boelens legt uit: 'Met het meisje dat hier woonde hadden we het heel gezellig. Je voert toch wat andere gesprekken met een vrouwelijke huisgenoot.' De nieuwe aanwinst wordt geen sloofje, want de heren zijn zelf fanatiek aan het afwassen. 'Anders wordt het zo'n bende in zo'n klein keukentje', zeggen huisgenoten Sjoerd en Winston verstandig. Inmiddels hebben de drie heren al zo'n acht meiden op bezoek gehad. Maar niemand kon nog tippen aan de oude bewoonster. Eisen: een sportieve meid die een behoorlijke periode wil blijven.
Hoe leuk het ook klinkt, wij wonen liever in een huis waar de m/v verhouding meer in balans is. In Huize Sortie dus. Maar als we daar nog een telefoontje aan wagen, blijkt dat concurrente Leonie hun harten inmiddels unaniem heeft veroverd.
Wij schaffen ontmoedigd een waterdichte slaapzak aan. Terug naar de camping.
Eerste aflevering kamerzoeken: donderdag 4 september.
Maaike Platvoet en Jannie Benedictus
