Dag Frans, zoals je ziet staat deze krant in het teken van je naderend afscheid. Interview, tijdbalk, plus allerlei vrolijke plaatjes en mailtjes die je zullen sterken in het besef dat je het per saldo niet voor niks hebt gedaan. Je hebt stevig aan de boom gerukt, er is van alles gebeurd. Ik sluit me bij de vorige sprekers aan, maar trek de lijn even door naar het UT-Nieuws, jouw lijfblad. Je betoonde je door de jaren heen een warm pleitbezorger van een redactioneel onafhankelijke universiteitskrant. Dat heb ik zeer kunnen waarderen. Je stellige overtuiging dat deze Twentse verworvenheid een groot goed is die past in een academische cultuur blijft voor ons een stimulans voor de toekomst. Je illustere voorganger Harry van den Kroonenberg, jouw grote voorbeeld, dacht er hetzelfde over. Die had ook diezelfde feeling voor publiciteit en dat legde hem geen windeieren. Journalisten zien dat graag, mensen waar je zaken mee kunt doen. Zoals Frans: altijd bereikbaar (alhoewel), altijd informatief, altijd…foto-bereid. Je stond overal met je neus vooraan, ook letterlijk. Dat had wel wat.
Liever een vrije jongen
Ik ben benieuwd wat je nu gaat doen. Gokje? Een blokje Brussel (flatje), blokjes Australië (bij het instituut van een bevriende UT-relatie) en Amerika (vrienden). Advieswerk, dat zal het wel gaan worden. Met daarbij wellicht een gasthoogleraarschap. Je gaat het nuttige met het aangename verenigen, je kennis en passant verzilverend. Liever een opwindend bestaan als vrije jongen dan een slopende baan in de raad van de bestuur van ING. Niks voor jou, dat wil je niet. Als er iets melden is hoor ik het graag van je. Interviewtje volgend jaar rond deze tijd?
With the magazine ROOTS we want to connect students and companies. We do this by bringing stories of starters on the labor market. They talk about living and working in the region. We also publish advertorials. In this way, companies come into the spotlight of students and students get an idea of the life that awaits them and what opportunities there are in the region.