`U treft het! De laatste tijd heb ik op de campus te maken met een terugkerend probleem. Ouders, docenten, begeleiders, flatgenoten en studieadviseurs maken zich zorgen om een student en kloppen bij mij aan de deur. Of ik kan helpen? Hebt u hem of haar al met uw bezorgdheid geconfronteerd en weet hij of zij dat u daarover contact met mij opneemt, is dan mijn vraag. Nee dus. Studenten zijn altijd welkom voor een gesprek, maar ze moeten wel zelf willen. De student is verantwoordelijk voor zijn eigen sores. Blijkbaar is het voor de omgeving heel lastig om moeilijke, directe vragen aan iemand te stellen. En dan komen ze met hun zorgen over iemand anders bij mij.'
`Studeren is een tijd van overgang. Een tijd waarin je moet ontdekken wat je zelf wilt. Veel is nieuw. Je gaat relaties aan, woont zelfstandig, een andere omgeving. Sommige studenten doorlopen fluitend hun studie, maar komen pas aan het eind in de problemen. Als ze moeten afstuderen, valt de structuur weg. Dan moeten ze het opeens op eigen houtje doen.'
`De levensfaseproblematiek van de student, die tijd van overgang, is nooit veranderd in de 25 jaar dat ik nu studentenpsycholoog ben. Een grote verandering is wel dat het Bureau Studentenpsychologen niet meer in dat verscholen hoekje van de Vrijhof zit, omgeven met een waas van geheimzinnigheid. Hier in de Bastille, kan iedereen zien dat je een afspraak komt maken. Vragen om hulp, en gelukkig maar, is nu veel gewoner.'
`Een andere, gelukkig positieve, verandering is de soepelere samenwerking tussen studentendecanen en -psychologen. Vroeger was er meer onderscheid tussen die twee, nu zijn we er achter dat we elkaar nodig hebben.'
`Ha, er schiet me nog iets te binnen. Een grote maatschappelijke verandering is het wegvallen van de dienstplicht. Jaren geleden gaf ik studenten met studieproblemen als advies: ga lekker een jaartje in dienst! Gewoon als time out, even op adem komen en een gestructureerd leven leiden. Nu gaan twijfelaars vaak een lange reis maken, of nemen een of ander baantje.'
`Dat continu twijfelen, die onzekerheid, is zeer kenmerkend voor de huidige jonge generatie. Jongeren zijn veel aan het evalueren: is mijn studie nog wel leuk, is mijn relatie nog wel goed, bevalt die baan me nog wel? Maar moet alles altijd leuk zijn, is de vraag. Natuurlijk niet, dat kan ook helemaal niet. Het is goed om dat te beseffen: een studie heeft ook zo z'n mindere kanten.'
Jongeren zijn opgegroeid in alle weelde en hebben altijd alles kunnen doen wat ze zelf wilden. Maar dan gaat de relatie stuk of behalen ze de een onvoldoende. Ja, dat kan dan tot flinke tegenslag leiden in het tot dusverre perfecte leventje. Zeer boeiend, vind ik. Ik maak dan ook, letterlijk, heel veel mee.'
`En ik blijf het leuk vinden. Eigenlijk zie ik het als een voorrecht om een kijkje te mogen nemen in de binnenwereld van studenten. Daar put ik mijn inspiratie uit: voor even deelgenoot zijn van een levensfase waar veel ontwikkeling is. Ik ben erg nieuwsgierig naar hoe ze nadenken, wat hun innerlijke wensen en verlangens zijn. Het dient wel beschermd te worden, die binnenwereld. Dat is iets van jezelf en daar moet je je helemaal in thuis voelen.'
`Hoe ik zelf was als student? Ik studeerde aan de Vrije Universiteit in Amsterdam en was geneigd de krenten uit de pap te halen. Ik omzeilde graag vervelende tentamens, daardoor heb ik langer over mijn studie gedaan. Nee, ik vergelijk mezelf nooit met de studenten die bij mij op het spreekuur zijn. Wel met mijn eigen kinderen, die zitten in dezelfde leeftijdsfase.'
Het 25-jarig jubileum van Binnert Boeke is op 1 oktober en wordt gevierd met een receptie in de Faculty Club, van half vijf tot zes uur.
Maaike Platvoet
Binnert Boeke: …voorrecht om te mogen kijken in de binnenwereld van studenten…
