Welkom thuis
Ja, u heeft het bijzonder leuk gehad. Dat zegt u ook tegen iedereen. Het was super.
Maar wij weten dat dat helemaal niet zo is!
Jokkebrok!
U heeft een beetje last van wat onderzoekers het `rosy-view' effect noemen. In de periode dat de vakantie daadwerkelijk aan de gang is, vinden veel mensen er maar weinig aan, maar eenmaal thuis zijn de muggenbeten, het slechte hotel en het smerige eten binnen een week vergeten. De vakantie wordt door een roze bril bekeken.
Hoe dat komt? Teveel mensen gaan op vakantie omdat dat nu eenmaal zo hoort. En aangezien Thailand een stuk interessanter klinkt op feestjes dan good old Ameland, zadelen ze zichzelf op met een vermoeiende reis in een cultuur die ze niet kennen en met eten dat hun maag niet verdraagt. En na afloop maar volhouden dat het echt fan-tas-tisch was.
Nou is dat rosy-view effect nog niet eens zo erg. Dat u napret heeft, betekent in ieder geval dat u de reis hebt overleefd. Vakanties kunnen namelijk ook fataal aflopen. Plotseling overlijden tijdens de vakantie wordt wel eens het Willem Ruis-syndroom genoemd. Oorzaak: de overgang van inspanning naar ontspanning. Het lichaam kan dat niet altijd even goed aan.
En dan heb je nog de mensen die psychisch totaal ontsporen. Heimwee enzo. Jaarlijks moeten zo'n 150 tot 200 Nederlandse vakantiegangers daadwerkelijk gerepatrieerd worden omdat het niet langer gaat op het vakantie-adres.
Maar het was geweldig.
Echt.
Baantjes
De Olympische Spelen zijn amper begonnen of er gaat een wereld voor je open. Niet zo vreemd natuurlijk, met een uurtje of twaalf olympische tv per dag. Daar zit altijd wel een nieuwtje of een weetje bij, een kleine of grote sensatie, een vreemd voorval of een spectaculaire valpartij, een curieuze zinsnede of een beeld dat de potentie heeft om te blijven hangen.
Zo hadden we in de categorie `weetjes' de Amsterdamse hoogleraar Fik, die alles wist over het Olympisch Vuur. Onvergetelijk.
In onze collectie exotische landen kunnen we Kiribati opnemen, dankzij de openingsceremonie.
Wildwaterkanoslalom blijkt ook een olympische sport te zijn. Oké, voegen we dat ook toe aan onze met de dag groeiende olympische kennisberg.
Jammer dat we de forelvissers nog niet in actie hebben gezien, maar die bewaart de televisieregie vast voor een verrassende finale.
Zeventigduizend vrijwilligers draaien er mee in het olympische circus. Onthullend. Rare baantjes zitten daar bij, weten we sinds kort. Zoals keerpuntcommissaris: de dame of heer die bij elke draai van de zwemmers een blik in het water werpt. Sneu, maar ze zijn er wel bij.
En dat willen wij ook. Er zijn vast meer van die baantjes. Zouden ze nog behoefte hebben aan beachvolleybalzandharkers?
Wildwaternaardezeedragers?
Judomattenkloppers?
Honkbalhekwerkinspecteurs?
Basketbalshirtwassers?
Paardenhaverreferendaris?
Hardloopschoenzoolarbiter?
Sinds gisteren weten we het, sinds de laatste beelden van de Nederlandse hockeydames, gestoken in deels verticaal gestreept tenue. Scheef zaten die strepen soms, heel scheef.
Wij gaan voor een baan die zinvol en uitdagend is, nuttig en aangenaam.
Wij worden hockeyrokjesrechttrekker.
