Schok
Pieter is dood
De bergen om mij heen baden in het zonlicht
Net als gisteren
Onverstoorbaar
Pieter fietst en klimt nog steeds
In mijn gedachten
Hij is uit de wereld om mij heen vertrokken en leeft in mijn gedachten voort
Een dierbare herinnering voor de rest van mijn leven.
Sinds 1993 was Pieter lid van onze vereniging. Een bikkel die eind november ondanks de sneeuw mee ging klimmen in Freyr. In januari 1995 werd hij secretaris en zat hij in de redactie van het 'Theeblaadje'. Vol enthousiasme ging hij aan de slag. Eindelijk kon hij zijn eigen ideeën kwijt. De 270 kilometer lange fietstocht van Utrecht naar Freyr, de UT-triathlon, de batavierenrace en het NSK-sportklimmen konden er ook nog wel even tussendoor. De plannen voor volgend jaar waren al klaar.
Pieter, bedankt voor alles wat je voor de TSAC hebt gedaan. Wij zijn blij dat we jou hebben gekend en willen je ouders, Jorina, Wilco, Roelf en al je vrienden heel veel sterkte wensen met het verwerken van dit grote verlies.
Namens alle leden, het bestuur van de Twentse Studenten Alpen Club, Iwanjka, Marinka, Kasper, Stefan
