Dit betekent niet dat een democratisch besluit nooit herroepen mag worden. Een wet van Meden en Perzen, daar geloof ik niet zo in. Zo'n leeuwekuil is niets voor mij. Maar als een met tachtig procent opkomst verkozen volksvertegenwoordiging iets bij meerderheid besluit, dan zal een correctief referendum toch minimaal veertig procent tegenstemmers op de been moeten brengen, wil het aanspraak maken op enig democratisch gehalte. Krijgen minder correctoren ook hun zin, dan wordt het volk dat zich vertegenwoordigd waande lelijk bij de neus genomen. Dan word ik opeens niet langer serieus genomen.
Terwijl ik toch heus wel een mening heb over bijvoorbeeld die stadsprovincie. Ik ken een aantal sterke argumenten voor de opsplitsing van de gemeente Rotterdam. Maar ik ken ook een aantal sterke argumenten die ertegen pleiten. En ik ben blij dat ik de afweging daartussen niet hoef te maken. In de Rotterdamse gemeenteraad weet ik mij prima vertegenwoordigd door een vreselijk fanatieke tegenstandster. En in de Tweede Kamer debatteert namens mij een overtuigde voorstandster. Met elkaar zorgen deze twee afgevaardigden ervoor dat mijn duale standpunt wordt verdedigd. En nou begrijp ik wel dat er ook mensen zijn die zo ontevreden zijn over hun volksvertegenwoordigers dat ze die moeten corrigeren, maar dat mag er natuurlijk nooit toe leiden dat ook de mijne buiten spel worden gezet. Ze hebben mijn stem in vertrouwen ontvangen. En ik reken erop datti wordt gehoord.
Je altijd vertegenwoordigd weten, niet steeds overal over hoeven te beslissen, dat zijn de krenten in de pap van de parlementaire democratie. Want ik wens niet overal over na te hoeven denken! Ik wens niet steeds te hoeven kiezen! En ik wens al helemaal niet overal verantwoordelijk voor te zijn! Moeten onze mariniers naar Bosnië? Ik heb daar wel zo mijn ideeën over. Maar als ze dommiet in lijkzakken worden teruggevlogen, dan ben ik blij dat ik niet degene ben die ze heeft gestuurd. Dat anderen dat hebben bepaald. Politici, die ik de schuld kan geven. En als het dit verschil in verantwoordelijkheid is, wat de kloof vormt tussen de burger en de politiek, dan kan die kloof wat mij betreft niet breed genoeg zijn.
