Bij onze buren golden andere regels. Daar werd bijvoorbeeld wel gerookt. Buurman rookte. En één van z'n kinderen rookte ook. Maar ondanks die verschillende regels pasten onze huizen prima in één straat. Wij trokken zelfs veel met elkaar op, kwamen regelmatig bij elkaar over de vloer, deelden de krant, en fietsten samen naar de blokfluitles. En ook zakelijk werkten mijn vader en de buurman samen. Al jaren delen ze een klauwbekappingsbox.
Onze hele straat vormde een gezonde samenwerkende gemeenschap, niet gefundeerd op uniforme regelgeving, maar gedragen door wederzijds respect. En waar het daarbinnen de ouder-kind-relatie betrof, was er sprake van vertrouwen. Het is nooit voorgevallen, maar mocht ik zijn betrapt op het opsteken van een sigaret bij de buren, dan weet ik zeker, dan had de verontwaardiging van mijn ouders zich niet gericht op de buren en hun 'schandalige' rookgewoonte. Nee, dan zouden mijn ouders zwaar teleurgesteld zijn geweest in mij, die hun vertrouwen had geschaad. En waarschijnlijk meer nog in zichzelf, omdat hun opvoeding had gefaald. Dat althans lijkt mij de enige gerechtvaardigde houding, wanneer je je kinderen niet met een levenslang huisarrest van de boze buitenwereld wilt isoleren.
Ook de Europese gemeenschap kan in mijn ogen nooit een succes worden, wanneer met een verstikkende uniforme regelgeving de aandacht wordt afgeleid van het vertrouwen dat er moet bestaan tussen elk van de lidstaten en zijn inwoners. Nu weer zijn het de Franse presidentskandidaten die om het hardst roepen hoe schandalig het Nederlandse drugsbeleid is. Accusez les voisins! Wat ze verdoezelen is dat de Fransen een stelletje pubers zijn, die nog steeds niet zijn uitgerust met een pakket leefregels waarmee ze zich ook in het buitenland staande kunnen houden.
Wij motten die Franse drugsdoden hier niet! Dus zolang hun electoraat nog niet rijp is voor open Europese grenzen, gelieven Chirac en Jospin te pleiten voor een jaartje huisarrest. Om de jonge Fransman eens vaderlijk te onderhouden over eigen verantwoordelijkheid. O ja, het staat een ieder vrij in Nederland naar blokfluitles te gaan. Maar dan moeten betreffende ouders er op kunnen vertrouwen dat zoonlief niet halverwege blijft hangen in de koffieshop.
