Afgezien van de zes missers functioneert het systeem uitstekend, zo bleek uit een vergelijking met de handmatig geklokte tijden. Tijdwaarnemer Leendert-Jan Plaisier van de Organisatiecommissie 1995 is een tevreden man. Een half jaar is er gewerkt aan de ontwikkeling van de nieuwe methode, waarvan de laatste twee maanden door vier studenten zelfs full-time.
Het startnummer van een loper bestaat uit een wit, plastic kaartje, formaat bankpas. Tegen het licht gehouden blijkt het een heel klein spoeltje te bevatten van een à twee windingen van lytze-draad. Als zender annex antenne fungeren twee poortjes waarin meterslange spoelen van dit prijzige materiaal zijn ingebouwd. In de zeshonderd geïsoleerde koperdraadjes kan een zeer hoge inductiespanning worden opgewekt.
Hierdoor wordt tussen de poortjes een elektromagnetisch veld gecreëerd. Afhankelijk van de lengte van de windingen in de badge-transponder, een variatie in micrometers, wordt een voor het startnummer specifiek signaal naar de poortjes teruggezonden. Een reader zet dit om in een getal van zestien cijfers dat correspondeert met het ploegnummer. De daaraan verbonden computer registreert nu dat een loper van team A op tijdstip B het wisselpunt is gepasseerd.
Metalen voorwerpen kunnen het signaal dat de badge-transponder terugstuurt 'invangen'. Bij de Hoge Lage Torenloop was het kaartje achterop het papieren startnummer geplakt dat direct op de kleding van de atleet werd bevestigd. Zo verhinderden de ritsen van zes deelnemers dat hun binnenkomst werd geregistreerd. Leendert-Jan Plaisier verwacht dat dit probleem zich tijdens de Batavierenrace niet zal voordoen, omdat het plastic kaartje tussen twee lagen stof van de lopershes zit. Komende week wordt dit proefondervindelijk getest.
Tot nu toe werd de tijdmeting visueel gedaan door razendsnel de passerende rugnummers in te typen. Deze ouderwetse registratie zal ook dit jaar nog naast het nieuwe systeem worden gebruikt. De Batavierencommissie wenst niets aan het toeval over te laten.
Het idee van de gebruikte methode is afkomstig van de organisatoren van de Zevenheuvelenloop in Nijmegen. Het door hen ontwikkelde systeem is zo'n succes dat het heeft geresulteerd in de oprichting van het bedrijf Champion Chip dat onder meer de tijdregistratie van de marathons van Berlijn en Barcelona voor zijn rekening nam. Daarbij wordt gewerkt met een veel kleinere transponder in de schoenveter. De detector bevindt zich in de mat die over de finish-streep ligt.
Omdat het omwisselen van veters tijdens een estafette een nogal omslachtige bezigheid is, wilde de Batavierencommissie de transponder aan het hesje bevestigen. Een voet staat echter altijd een ogenblik stil en is dan relatief dicht bij de reader (mat). Het hesje kan gemakkelijk met een snelheid van twintig kilometer per uur door de poortjes flitsen en bevindt zich op grotere afstand van de detector. De uitdaging voor de UT-studenten lag er dan ook in een gevoeliger registratiesysteem te bouwen.
Dit is gerealiseerd door in plaats van één antenne/zender twee poortjes te gebruiken die zeer precies ten opzichte van elkaar worden opgesteld. Hierdoor ontstaat loodrecht op de richting van de loper een zo hoge concentratie veldlijnen dat ondanks de snelheid van de loper en de afstand tot de poortjes, het detectiesytseem gevoelig genoeg is.
Tijdens de Batavierenrace zijn negen wisselpuntploegen nodig, elk uitgerust met twee poortjes, een reader en een pc. Ieder deelnemersteam krijgt drie badge-transponders: een voor de estafette tot Boekelo, twee voor de lopers van de laatste etappe. De totale investering van het nieuwe tijdwaarnemingssysteem komt daarmee op 45 duizend gulden. Hiervoor hebben de Nederlandse Studenten Sport Stichting (NSSS), de Raad voor de Campusvoorzieningen en de Sportraad gezamenlijk een renteloze lening van vijftigduizend gulden verstrekt.
Om de investering eruit te halen moet het systeem minimaal vijf jaar worden gebruikt. Ook organisatoren van andere loopwedstrijden in de regio kunnen de ingenieuze tijdregistratie inhuren. Overigens is de methode nog niet volledig naar het zin van de ontwerpers. Bedoeling is voor volgend jaar een klokje te programmeren in de reader en die te koppelen aan een printer. De pc wordt dan overbodig.
