Hij zat er losjes en soms wat onderuitgezakt bij, Aad Nuis, in de Drienerburght op de campus. Zo half aangeschoven, vlak bij de deur. Alsof hij er bij toeval was beland en wilde zeggen: 'Nee, praat u gewoon door. Ik luister wel.'
Luisteren, dat was waar hij voor kwam. De vraag is alleen: waarnaar? Nieuwe geluiden? Opmerkelijke opvattingen? Het ei van Columbus? Dat moet hem dan zijn tegengevallen. Meer dan enkele 'doorkijkjes op de werkelijkheid' waren hem niet gegund. Schrale troost misschien dat dat nog altijd beter is dan de 'bruikbare korrels werkelijkheid' die hem ten deel vielen in Arnhem, bij de première van zijn circus.
Staatssecretaris Aad Nuis van Cultuur en Stelselherziening begeeft zich graag onder de mensen. Eerder al bezocht hij terrasjes om de mening te peilen van de hedendaagse student. Dat culmineerde in een plan om universitaire studies op te delen in een bachelors en een masters-gedeelte.
Nu hij voor de zware taak staat een nieuw stelsel voor het hoger onderwijs te bedenken legt hij zijn oor weer te luister in het veld, zoals dat heet. Vorige week woensdag deed hij Enschede aan. De staatssecretaris komt naar je toe dit voorjaar, op zoek naar mensen die hij 'anders niet genoeg hoort.' Wie dat zijn is de vraag. Misschien de rector van de Fachhochschule Niederrhein, die zich bij de meer dan dertig gelukkigen bevond die voor Nuis' aangezicht het hoger onderwijs mochten bespreken. Een panel dat verder juist uit mensen bestond die ook als Nuis gewoon in Den Haag blijft hun stem laten horen: studenten, bestuurders, ambtenaren, HBO-prominenten.
En dus gingen de grijsgedraaide reclameboodschappen voor de zoveelste keer over tafel. Als ze al te verstaan waren, door de gebrekkige microfoons en de brommende airconditioning heen.
Je als politicus onder de mensen begeven, dat is lovenswaardig en buiten de verkiezingstijd weinig vertoond. Bovendien is het nuttig, houdt Nuis stug vol. Of niet? 'Ik zie helemaal niet op tegen de vijftien bijeenkomsten die nog komen', zei hij bij zijn afscheidswoord, en met die zin verraadde de staatssecretaris dat hij er wel degelijk tegenop ziet. Want waarom een ontkennend antwoord geven op een nog niet gestelde vraag?
Misschien is het beter als Nuis de rest van de tournee laat voor wat het is en de vijftien avonden die komen in het café doorbrengt. Aan de bar, of op het terras. Want daar, onder de nachtelijke sterrenhemel, worden de mooiste ideeën geboren. De vraag of het wat oplevert blijft natuurlijk. Maar alle rapporten over de stelselherziening nalezen in een leeg café lijkt alleen al voor Nuis zelf een prettiger idee dan nog eens urenlang luisteren naar onderwijsartiesten die in je eigen piste geen korrel stof doen opwaaien.
