Hij geeft toe: twee maanden geleden al speelde beleggersvereniging Duitenberg met de gedachte een pakketje KLM aan te schaffen. Nu staat het fonds op een dikke zevenenveertig gulden, vijftien procent hoger dan destijds. 'Stom. Boot gemist.' Maar zo is Meijerink: een voorzichtige belegger. 'Liever wachten op een volgende stijger dan risico nemen.'
Jimmy Witkam, net als Meijerink bestuurslid van Duitenberg, is anders. Meer het gevoelsmens. Kopen op intuïtie, dat ging een tijd goed, 'totdat ik geen idee meer had wat ik moest.' Nu doet hij het zoals het hoort: koel en zakelijk. 'Een belegger', zegt hij, 'moet als een computer zijn. Hij moet zijn emotie uitschakelen. Verkopen uit angst of hebzucht is niet goed. Het gaat erom nauwkeurig en objectief de situatie te bekijken.'
Competitie
Voor het zesde achtereenvolgende jaar start op 20 maart de landelijke studenten-beurscompetitie. Deelnemers betalen vijftig gulden en mogen dan tien weken lang met een fictief bedrag van drie ton speculeren op de aandelenmarkt. Ook de doorgewinterde student-beleggers Meijerink en Witkam doen mee. Niet om te winnen, want dat is er zelfs voor hen niet bij. Meijerink: 'Het is wel duidelijk wie de prijs in de wacht slepen. Van die jongens die verschillende keren meedoen en dan op een beperkt aantal aandelen gokken. Puur speculatief.'
Klopt, zegt Francine Geerts van de Stichting Enschedese Beurscompetitie, verantwoordelijk voor de regionale organisatie. 'Als deelnemer moet je er niet vanuit gaan dat je wint. Het is leren voor later. De competitie is bedoeld voor studenten die zonder risico eens willen ruiken aan het beleggen.'
Is de beurscompetitie niet meer dan droog oefenen, bij Duitenberg gaat het er serieuzer aan toe. De driehonderd leden sprokkelden de afgelopen jaren zelf tien mille bij elkaar, goed voor drie pakketjes aandelen en wat opties. Eens in de zoveelste tijd wordt er gepraat over de besteding daarvan. Slaat de CD-i van Philips aan of niet? Komen die elektronische telefoonkaarten van de PTT er nu echt? Hoe zit het met de politieke stabiliteit in Rusland? Dat soort dingen. 'Beleggen heeft te maken met alles wat er in de maatschappij gebeurt', zegt Witkam. 'dat is enorm belangrijk voor het maken van een goed risicoprofiel.'
Vier ton
Die discussies zijn niet alleen van belang voor Duitenbergs eigen vermogen. Er is ook nog de vier ton van Financieel Economisch Zaken (FEZ), geld van de universiteit dat belegd wordt op advies van de studenten. 'FEZ houdt zelf de eindverantwoordelijkheid, maar wij kijken wat er het beste met dat vermogen kan gebeuren' zegt Meijerink. En trots: 'Tot nu toe hebben ze nog nooit een advies in de wind geslagen. Wat we doen is echt professioneel portefeuillebeheer.'
Wat niet wil zeggen dat het bijster goed gaat met de zaken. De aardbeving in Japan maakte van de net aangekochte warrant op de Nikkei-index een waardeloos vod. 'Tweeduizend gulden mee verloren', klinkt het somber, 'maar er is nogkans dat-ie gaat stijgen.' En wat de aandelen betreft: de transactiekosten maken het onmogelijk vaak van fonds te verwisselen en zo optimale winst te halen. Nee, een echt groot vermogen zal Duitenberg nooit beheren, weet Witkam.
Meijerink en Witkam voldoen nauwelijks aan het stereotiep van de stockbroker. Geen zaktelefoon, paniekerige blik of snelle laptop. Zelfs het driedelig pak ontbreekt. Ach, de romantiek van het beursleven, zeggen de, dat is van vroeger. Op de beurzen in Europa hebben ze het zelf gezien: hectisch is het er zelden. De handelaar van nu leest op de beursvloer gewoon zijn krantje, speelt er computerspelletjes. En de moderne belegger is een normaal mens met interesse in geld, meer niet.
Dagobert
Winst, geld, is dat wat de student-belegger drijft? Nou, zegt Meijerink, 'wie wil zijn vermogen nu niet vergroten?' Om daar direct aan toe te voegen dat Duitenberg beslist geen club van geldbeluste Dagobert Duckjes is. 'Een hobby is het', zegt Witkam. 'En ik zal er nooit mijn beroep van maken.' Een ingewikkelde hobby, dat wel. Beleggen is niet zomaar een veredelde vorm van paardenwedden, dat wil hij wel gezegd hebben. 'Je vergroot je vermogen met inzichten die je opdoet in kranten en publikaties van banken en effectenkantoren', zegt hij plechtig. 'Je bepaalt zelf het risico - en dat is bij een loterij niet zo.' Waarop Meijerink hem bijvalt met de mededeling dat vijftien procent groei al heel wat is voor de serieuze belegger. 'Je spreidt het risico door verschillende pakketten aandelen te kopen. Nee, een klapper maken daar gaat het niet om.'
