Carnaval, was het thema van de theatersport-voorstelling die Pro Deo afgelopen maandag gaf in het Amphitheater, maar echt feest werd het pas toen de wedstrijd bijna was afgelopen. De wedstrijd tegen Kunst en Vliegwerk uit Arnhem sleepte zich naar een einde; men speelde de ene trage scène na de andere. Het begon allemaal veelbelovend. Als voorprogramma was de beginnersgroep van Pro Deo ingezet. Zij speelden onderling, één uitdaging, dus twee games. Natuurlijk liep het nog niet allemaal even soepel, maar improvisatie is nou eenmaal niet makkelijk en het publiek moet ook maar net de juiste dingen roepen. Dit 'jong talent' liet zien dat ze de nodige typetjes in huis hebben en als het af en toe even mis ging, gebeurde dit met volle overgave.
Leuke start van de voorstelling dus, maar toen moest het allemaal nog beginnen. En in plaats van dat er een beetje vaart in de wedstrijd kwam, werden eerst de teams uitgebreid voorgesteld, werd er een beginspel gespeeld waarin men maar niet 'dood' wilde en werden de games nog eens omstandig uitgelegd. In de daarop volgende scènes vooral veel gepraat en weinig spel. Pro Deo probeerde door het spelen van enkele moeilijkere games het niveau wat op te krikken. Met een perspectief-game (scène die vanuit de invalshoek van ieder van de drie hoofdpersonen herhaald wordt) lukte dat prima. Maar de vrije improvisatie die daarop volgde, duurde eindeloos.
De rechters, die bij theatersport toch vooral de taak hebben om het publiek voor al te saaie stukken te behoeden, grepen maar niet in. Misschien was dat wel een beetje het manco van deze wedstrijd, de rechters waren veel te lief. Er werd wel één keer nul punten gegeven (terecht) en er werd zo af en toe wel gevraagd om meer inhoud (ook terecht), maar de instrumenten om de vaart er een beetje in te brengen, de toeter (licht uit, scène afgelopen) en de fluit (het publiek mag zeggen hoe het afloopt) werden niet gebruikt. Terwijl de wedstrijd dat nou juist nodig had.
Maar ineens, aan het eind, begon het toch te komen. Pro Deo speelde een prachtige ontmoeting van twee oude vrienden op de Titanic. Kunst en Vliegwerk zong een hele mooie opera en Pro Deo liet met hun slotscène in drie muziekstijlen zien dat ze echt nog bij de beste studententeams van Nederland kunnen horen. De rechters hielden het publiek nog even bezig om de winnaar te bepalen (Arnhem won na twee keer stemmen met één punt verschil), en toen was het afgelopen. Tja, carnaval boven de grote rivieren...
Marco Bijl
