Wie afgelopen maandag naar het Literair Café ging voor een lekker avondje uit, kwam toch wel enigszins bedrogen uit. En dat terwijl 'gezelligheid bij Phaedrus voorop staat'. Waarom die gezelligheid niet zo goed uit de verf kon komen heeft overigens een eenvoudige verklaring: voor gezelligheid was geen tijd.
Tijd om te praten en een drankje te halen ontbrak in een programma van amper drie uur waarvan twee en en half gevuld met literatuur, theater en muziek. Dat wil overigens niet zeggen dat de avond saai of vervelend was, integendeel. Naast een te verwachten element als het voordragen van gedichten en korte verhalen was er ruimschoots aandacht voor alternatieve vormen van literatuurvoordracht. Mario Willems en Udo Pesch hadden gedichten op prachtige wijze op muziek gezet. Nest bracht onder de noemer 'literair theater' een toneelstuk van Samuel Beckett. De spelers van Nest hadden de term literair theater nogal ruim opgevat: er werd in het hele stuk geen woord gezegd. Menig bezoeker van het café moet zich afgevraagd hebben of er hier nog sprake van literatuur was. Het tien minuten durende stuk, dat door de drie spelers zelf geregisseerd was en waarbij beweging en muziek centraal stonden, maakte toch positieve reakties los.
Speciale gast van de avond Driek van Wissen bracht op ludieke wijze wat gedichten en verhalen over de Nederlandse taal en haar verloedering. Jammergeneg had deze taalpurist het publiek hierbij niet meer te bieden dan wat we al van hem gewend waren van 'Binnenlandse Zaken'. Grapjes over de niet systematische regels voor de verleden tijd zijn aardig, maar kan iedereen bedenken als hij er een uurtje de tijd voor neemt. Zijn gedichten zijn het beste te omschrijven als 'komische niemendalletjes'. De strijd van Van Wissen tegen het gebruik van het populaire achtervoegsel 'vol', keerde zich tegen hem zelf: door Van Wissen in totaal een uur de tijd te geven kwam het programma inderdaad overvol.
De door de diverse Phaedrus-leden voorgedragen gedichten en verhalen waren soms mooi, vaak ook ontstegen ze niet het niveau dat een gemiddelde puber bereikt. Niet dat dit erg was. Er kwam al snel genoeg een ander programma-onderdeel of een korte pauze, waarin een gelegenheidsformatie van Fat Abdul en Souled mooie liedjes speelde. De tachtig aanwezigen hebben kunnen genieten van een avond met een rijk aanbod aan wat je maar literatuur wilt noemen. Dat Phaedrus niet stoffig, maar een enthousiaste en bloeiende vereniging is, is maandag bewezen. Organiseer gewoon vaker zo'n avond. Maar dan met wat meer 'gezelligheid'.
