Meligheid
Bij het Bureau Cultureel Centrum zijn ze wel melige reacties op kunstwerken gewend, maar de wisselwerking met een bak water slaat alles, zo meldt men. Dinsdag verscheen reeds een briefje op de bakrand met de oproep om geld te schenken ten behoeve van de slachtoffers van de watersnood. Dat bleek niet aan dovemansoren gezegd; de eerste donaties zijn op de bodem te vinden. Een andere creatieve geest plaatste zijn plastic eendje in het water en mede-studenten trachtten daar vervolgens hun oude brood aan op te voeren. Elkaar natspatten is het onschuldigste vermaak tot nu toe.
BCC vreest het ergste als water spuitende figuren die vanaf vandaag de waterbak sieren tot nog meer creativiteit aanzetten. Op karpers vissende studenten worden in het oog gehouden, het naar binnen lokken van de ganzenpopulatie is verboden en er geldt een ontmoedigingsbeleid voor pootje baden.
Het is misschien ook een verkeerde planning. Terwijl half Nederland probeert met man en macht droog te blijven plaatsen ze in de Vrijhof een compleet meer. Vragen om moeilijkheden. Bedenkers Inez de Heer Kloots en Theo van der Hoeven zitten er niet mee. 'Leuk dat mensen reageren', vinden ze. 'Ja, zolang het de spuigaten maar niet uitloopt', hoor je ze bij BCC ondertussen zachtjes denken.
Niet één
Onderzoekjes zouden hebben aangetoond dat onder studenten flink wordt gesjoemeld op het vlak van studiebeurzen, bijstanduitkeringen en belastingen. Kwaadsprekerij, natuurlijk, maar gezien de ontwikkelingen aan het stufifront niet onwaarschijnlijk: wat zou de kortgehouden student anders moeten? Het zou verder hooguit bevestigen dat de moraal van de student zich niet echt onderscheidt van die van de doorsnee belastingbetaler.
Hoe dan ook: in de hysterie over fraude en kleine criminaliteit moet een feilloos elektronisch pasje opeens verrekte aanlokkelijk lijken. Want hoewel die nieuwe smartcard voor studenten volgens de initiatiefnemers natuurlijk een zaak van efficiency is, is het natuurlijk ook een eerste stap voorwaarts in het streven om bij het vermeende frauderen door aankomend academici digitaal de vinger aan de pols te houden. Dit onder het motto: hoe beter de informatie, hoe makkelijker de controle.
In dat licht is het wel vreemd dat uitgerekend de arme Twentse studenten als eerste met die kaart op zak moeten gaan lopen. Onlangs heeft de Sociale Dienst in Enschede immers nog vastgesteld dat in ieder geval de Twentse studenten veel eerlijker zijn dan boze tongen wel beweren. Sinds het computerbestand van de soos in het kader van de fraudebestrijding april vorig jaar werd gekoppeld aan dat van de Informatie Beheer Groep in Groningen heeft men nog niet één gevalletje kunnen vinden.
