Ne moand veur muddewinter
As den advent begint
Tot weer de dage lengt en
Dreekoningen der zint,
Nemp mennig boerenjongen
In 't Noordlijk Twentelaand
Met 't vallen van den oavend
Den hölten hoorn ter haand
En boaven d'oale putte,
den misschien eeuwen steet,
Zink Muddewinterhooren
Zien oald eentonig leed.
En haank den blaanken giezel,
En geet de vos zien gaank...
't Klinkt uren wied in 't roone
Het klaegen van den klaank...
Zo hef det wondre roopen
Al eeuwen deur bestoan,
Is 't muddewinterhoornbloazen
In 't Twentelaand verstoan.
Langs oale eekenbeume
En greunen Roggekaamp,,
As hàd de daege kotten
En 't barre winter kwaamp.
Ik bidde oew, Twentsche vèènte
Hoalt 't oalt gebruuk in staand,
En bloast vedan de bosschop
Tèèns an den puttenraand.
Nov. 1930.
Johanna van Buren, Hellendoorn
