1996 was voor mij natuurlijk een geweldig jaar. Zeker na de overwinning van het afgelopen jaar zijn de vervelende selectieperiode en alle ellendige zware trainingen gemakkelijk te vergeten. Of eigenlijk, ze worden niet vergeten maar geromantiseerd.
Door vier jaar Holland Acht kan ik altijd terug kijken op een geslaagde roeicarrière. We hebben in vier jaar tijd bijna alles gewonnen wat er te winnen valt. Met als absoluut hoogtepunt natuurlijk het goud in Atlanta. Direct na de race zwommen vele supporters naar ons toe om samen met ons te genieten van het gevoel dat het gelukt was.
Ook bracht '96 talloze mooie momenten toen we weer terug waren in Nederland. Te beginnen bij de aankomst op Schiphol waar zeer veel mensen ons op stonden te wachten. Ik vond het geweldig dat de groep eigen Euros-leden het grootste was. In diezelfde week nog was er de huldiging in Den haag. Voorafgegaan aan een bijeenkomst in de Ridderzaal en een bezoek aan de Koningin.
De bijeenkomst waar ik met het grootste plezier aan terugdenk was de huldiging van Joris Loefs en mij van de Universiteit en van Euros. Ik heb het ervaren als een soort welkom thuis na een lange periode in Amsterdam. Erg vereerd was ik ook met het erelidmaatschap. En blij met de door de Universiteit geschonken mountainbike. Een paar dagen later kreeg ik de erepenning van de gemeente Enschede.
In de loop van de maanden leek er wel geen einde te komen aan de activiteiten zoals: huldiging roeibond, traploopwedstrijd, playbackshow en talloze etentjes.
Het jaar '96 stond ook in het teken van het afmaken van mijn studie. Met al die hiervoor genoemde uitjes was het soms alsof men mijn concentratie wilde testen. En '96 was ook het begin van de Olympische periode die Sydney heet. Waarin ik samen met Joris Loefs in de 'twee' mijn vizier zet op de WK 1997 in Frankrijk.
Ik wens iedereen een gouden 1997
Niels van Steenis
