René
Vertegenwoordigers van de Leidse Alma Mater legden het klootjesvolk via de kijkbuis op de welbekende hete-aardappelenmanier uit dat hun geleerde held met zijn overschrijverij de chique academische mores heeft geschonden en dat hen, helaas, niets anders bleef dan de man heen te zenden.
Arme René, was zijn werk maar beoordeeld door een beoordelingscommissie van de VSNU, in plaats van door dat stel hypocrieten aan het Rapenburg. Dan had het er voor hem heel anders uitgezien. Vanuit wetenschappelijke kwaliteitsmaatstaven is er immers niets mis met René's werk. Want wie zou durven betwisten dat hij excellent scoort op alle punten: kwaliteit, productiviteit, maatschappelijke relevantie, toekomstperspectief?
En het plagiaat dan, vraagt u? Het pronken met andermans veren? Ach, Diekstra deed wat elke wetenschapper verondersteld wordt te doen: op de hoogte blijven van de nieuwste internationale vakliteratuur (zo nieuw zelfs dat geen van zijn collega's in Nederland die al kende), en intensief samenwerken met buitenlandse vakgenoten (zo intensief zelfs dat niemand meer kon onderscheiden wie er nu wat deed).
Zwemdiploma
Terwijl de chocoladeletters en de pepernoten voor dumpprijzen in de schappen liggen, maakt Nederland zich op voor het volgende inmiddels totaal vercommercialiseerde feest. De guirlandes komen uit de kast, verlichte ornamenten versieren menig raam, de kerstbomen staan in de tuin en naast het dressoir en de kerstkransjes lonken naar het winkelende publiek. De steeds vroeger invallende duisternis zal zeker bijdragen aan de feestvreugde. Lang leve de knusheid.
Al is dat laatste voor sommigen niet helemaal waar, want die worden eigenlijk vooral depressief van de donkerte. Het is trouwens maar te hopen dat er binnen de UT-bevolking niet te veel van deze zwartkijkers rondlopen. Op de UT schemert het namelijk al maandenlang. Het 'starship enterprise' van Andrea Blum is, op een paar zwak schijnende straatlantaarns, nog bijna het enige baken op het campusterrein. Verder betekenen de wirwar aan weggetjes en straten vooral een benenbrekend parcours.
Weleens geprobeerd om na het invallen van die knusse duisternis van de Vrijhof, via het WB-gebouw, naar de Hengelosestraat te fietsen? Weleens een wandelingetje gemaakt om de Vrijhof heen? En, voor wie daar geen zin in heeft, beklim alleen maar de twee treetjes bij de hoofdingang van dat gebouw. Het is een hachelijke onderneming. Om nog maar niet te spreken van de bijna onverlichte vijverkant. Nog even en het halen van een zwemdiploma behoort bij de secundaire arbeids- en studievoorwaarden.
