Het wetsvoorstel vervangt zoals bekend het aan de universiteiten bestaande stelsel van 'medebestuur' door een stelsel van 'medezeggenschap'. Boorsma heeft drie punten van kritiek op de MUB: de Raad van Toezicht die het CvB gaat controleren krijgt straks de bevoegdheden die nu de U-raad toekomen, de studenteninspraak wordt teruggeschroefd, en faculteiten krijgen een van buiten de instelling aangetrokken beroepsdecaan.
Boorsma echter wil een Raad van Commissarissen of Raad van Toezicht waarin vooral mensen uit de faculteiten zitting hebben. Die zijn immers volgens hem het meest betrokken bij het instellingsbeleid. De studenteninbreng is volgens hem 'waardevol'; die mag dus ook niet verloren gaan. En tenslotte vindt Boorsma dat de decaan een hoogleraar uit eigen faculteit moet zijn. Een extern iemand heeft te weinig 'feeling' voor het onderwijs en onderzoek.
'Een slecht wetsvoorstel', moppert Boorsma in een toelichting. Zijn actie - waarbij een aantal BSK-studenten hand- en spandiensten heeft verleend - blijkt uit ergernis geboren. 'Het heeft mij de afgelopen weken zeer verbaasd dat de academische gemeenschap zich zo afzijdig heeft gehouden van de besluitvorming over zo'n belangrijk voorstel. Alleen de studenten doen wat. Ik heb de indruk dat veel stafleden wel de kant van de studenten kiezen, maar verder passief blijven. Dat stoort me.' Boorsma wil alsnog kritiek uitoefenen en de Haagse besluitvorming beïnvloeden.
Het betreft geen 'politieke manoeuvre', aldus Boorsma, die voor oppositiepartij CDA in de Eerste Kamer zetelt. 'Ja, dat is in zekere zin een vervelende bijkomstigheid. Sommige collegae zijn mischien bang om door mij voor het politieke karretje van de oppositie gespannen te worden. Maar ik heb me ook toen ik niét voor de oppositie in de Eerste Kamer zat, altijd een redelijk onafhankelijk denker betoond, dacht ik zo.'
Kan een senator wel ageren tegen een wet waarover hij ook moet besluiten?
Boorsma vindt van wel. 'Ik heb geen moeite met het stapelen van petten. Maar ik besef wel dat het nogal moeilijk is om zaken te scheiden. Ik had liever gezien dat een minder politiek-gekleurd collega deze actie had opgestart. Maar die is er blijkbaar niet. Men leunt massaal achterover. En verdorie, dat is toch van de zotte met zo'n belangrijke voorstel!'
Waarom is Boorsma niet met zijn actie begonnen op een moment dat de beslissing in de Tweede Kamer nog moest vallen? Was dat niet veel slimmer geweest?
Dat klopt, zegt Boorsma, dat heeft hij ook wel overwogen. 'Ik heb zelfs een brief over de MUB aan mijn vriend Jo Ritzen opgesteld, maar die is nooit verstuurd. Nu vind ik echter dat men in de Tweede Kamer de zaken niet goed heeft afgehandeld. Onze belangen worden geschaad.'
Want één ding heeft de MUB-kwestie Boorsma inmiddels duidelijk gemaakt: 'Het blijkt dat we als wetenschappelijke staf een eigen vereniging of vakbond nodig hebben. Een goede vertegenwoordiging van deze groep ontbreekt nu. De VSNU is slechts een spreekbuis van de beroepsbesturen. En een CvB kan gezien zijn verdeelde achterban ook geen spreekbuis zijn.'
Wat verwacht Boorsma van zijn actie?
'Mijn doel is natuurlijk: weg met die wet! Maar ik weet best dat de krachtsverhoudingen zodanig zijn dat de fracties van de coalitiepartijen inde Eerste Kamer waarschijnlijk gedwee het standpunt van hun collega's in de Tweede Kamer zullen volgen. Maar als mijn actie een overweldigende steun zou krijgen, zou dat toch de nodige senatoren aan het denken moeten zetten', zegt Boorsma. 'En ach, als mijn collegae me laten zitten heb ik het in ieder geval geprobeerd.'
