Over en sluiten

13 / 03 / 1995 | Redactie

Je hebt onnozele en heel onnozele mensen binnen de UT. Dat zou nog niet zo erg zijn, als ze zich maar niet zouden bemoeien met zaken waarvan ze geen verstand hebben. Goedbedoeld veroorzaken ze daardoor de grootste problemen voor anderen. Wat wil het geval? Zoals u weet zijn deze week veel gebruikers van de Vrijhof het gebouw ontvlucht wegens zware verbouwingsoverlast. Sommige diensten werken thuis, andere zijn verhuisd naar een tijdelijke locatie elders op het UT-terrein. Uiteraard met medeneming van bureaustoelen, pc's en alle daarbij behorende snoeren. Alle daarbij behorende snoeren? Jaha, allemaal. Ook de netwerkkabels? Jaha, ook de netwerkkabels. Zelfwerkzaamheid heet dat. Waarom wachten op het CIV? In je nieuwe onderkomen sluit je de boel weer aan en ga je fluitend aan het werk. Een kind kan de was doen. Ondertussen constateren de achterblijvers in de Vrijhof dat hun netwerk-verbinding eruit ligt. Uiteraard worden eerst de slopers op het matje geroepen. Die zullen wel weer een kabeltje hebben kapotgetrokken. Maar nadere inspectie leert dat zij dit keer onschuldig zijn. Vervolgens breken de whizzkids van het CIV zich het hoofd over de vraag waar dan de kink dan in de kabel zit. Totdat iemand zich ineens een verhuizing herinnert. Ze zouden toch niet zo stom zijn geweest om eigenhandig de netwerkkabels los te trekken en zo het netwerk te onderbreken? Toch? Dus wel, handige harry's. Wie? Euhhh, wij dus.

Onnozel

Verfrissend

Regelmatig zijn ze aan de UT te signaleren: groepjes beschaafde, keurig geklede dames en heren die blijkens hun pauzeconversatie geduid moeten worden als dokters op een dagje uit. Dat wil zeggen - ze zijn te gast bij de Dr. G.J. Hoytema Stichting. Deze sinds jaar en dag in de Vrijhof gevestigde club houdt zich bezig met het organiseren van kortlopende cursussen voor huisartsen en andere medische professionals.

Deze week gaat het over diabetes mellitis (suikerziekte). 'Een verfrissende aanpak', belooft de aankondiging. Want ja, vroeger ging iemand met suikerziekte uiteindelijk dood. Tegenwoordig kun je er gewoon heel oud mee worden. Inderdaad, denk je als medische leek, alle reden voor een cursus waarin aan deze heuglijke ontwikkeling aandacht wordt besteed.

Mooi niet. De 'gewonnen levensjaren' drukken patiënt en dokter des te indringender op de complicaties van de ziekte, dreigt de aankondiging. Met name de voet is daarbij de klos. Retinopathie, nefropathie, neuropathie, arteriële insufficiëntie, uiteindelijk ulceraties, gangreen, en als gevolg daarvan arbeidsverzuim, langdurige ziekenhuisopnames, amputaties en levenslange invaliditeit. Benieuwd naar die verfrissende aanpak.