Over en sluiten

| Redactie

Meer jongetjes dan meisjes wonen tijdens hun studie in het wetenschappelijk onderwijs nog bij papa en mama thuis. De verhouding is ongeveer 65 procent tot 35 procent. Dit heeft het CBS uitgezocht. Verrassend die cijfers? Nee hoor. Jongetjes, van welk niveau dan ook, prefereren het al eeuwenlang de ene pappot voor de andere te verruilen. Van moeder naar de vrouw. En dan nog het liefste eentje die de gehaktballetjes op dezelfde grootte draait als moeder. Want zij is toch de liefste.

Jongetjes

Dit onzelfstandige jongetjesgedrag is de basis voor heel wat problemen later. Verwend van de wieg tot het graf worden ze etterbakjes voor de rest van hun omgeving. Zijn ze eenmaal de baas, dan werken alle ondergeschikten slechts ter meerdere eer en glorie van hen. Al zien die jongetjes dat niet zo, want tegen de tijd dat de lichamelijke volwassenheid is bereikt zijn ze ervan overtuigd god te zijn. En dan schijn je alles te kunnen maken. Vraag is natuurlijk of die jongetjes daar de schuld van mogen krijgen. Waarschijnlijk niet. Redenerend vanuit de psychologie van de koude grond is ongeveer vijftig procent van het doen en laten te wijten aan de opvoeding. Die jongetjes geloven dat ze god zijn, omdat ze dat altijd is verteld. Juist. Door moeder en later door de vrouw. Beide categorieën doen vreselijk hun best de mythe in stand te houden. Laten over zich lopen en tolereren list en bedrog. Vrouwen, uw lot is in uw eigen handen. Breng de mythe om zeep.

Mensahap

Voor studenten (m/v) die niet meer uit moeders pappot mee-eten, maar de kookkunst niet machtig (menen te) zijn, is er natuurlijk de onvolprezen mensa. Een veredelde kantine waar een warme hap tegen een schappelijke prijs wordt geserveerd. Voor menig heer, per abuis de moederschoot ontvallen voordat paarvorming kon optreden, is deze universitaire voorziening een redding geweest. Onze eigen mensa viel vroeger onder de Restauratieve Voorzieningen, een dienst die tegenwoordig sjiek UT Catering heet. Op de mensa heeft dat (nog) geen invloed gehad. Het interieur is al minstens 25 jaar onveranderd. En het menu levert na een maand mensahappen geen enkele verrassing meer op. Veel trouwe mensagangers deert dat niet. Moeder probeerde kennelijk ook zelden iets nieuws. Ze willen gewoon eten en zijn blij met wat de pot schaft. Bovendien is de mensahap niet duur, zeker in Twente niet. Volgens een ambtenaar in Tilburg springt de UT er met een prijs van 5,90 gulden gunstig uit. Alleen de universiteit in Leiden is goedkoper (veertig cent). Maar daar zijn ze niet technisch, dus dat is geen concurrent. Delft is vijfentachtig cent duurder. Dat loopt in de papieren! Misschien een ideetje voor VEB: na de zogenaamde woongarantie de mensahap als marketinginstrument? Met een instroom voornamelijk bestaande uit mannen die de moederschoot zijn ontvallen voordat paarvorming is opgetreden (en dat laatste kan, eenmaal in Twente, ook best een tijdje duren) moet dat lukken.

Stay tuned

Sign up for our weekly newsletter.