Anoniem
Geen punt, wat ons betreft, wij zijn tenslotte zo dociel dat geen mens in de organisatie zich aan onze mening zou kunnen storen. Maar anders ligt dat voor de personeelsadviseurs van P&O. De enquête vraagt ons namelijk om een aantal zeer specifieke oordelen uit te spreken over de kwaliteit van de dienstverlening van deze functionarissen. Is hij/zij deskundig, behulpzaam, toegankelijk en snel genoeg? Gezien het feit dat onze anonimiteit een wassen neus blijkt, geldt dat ook voor onze personeelsadviseur.
Kijk, dat zint ons nu helemaal niet. Aandacht voor de kwaliteit van de dienstverlening van je eenheid is mooi. Maar je moet niet proberen om de benodigde ammunitie via dit soort slinkse wegen te bemachtigen. De UT wil toch niet net zo'n 'sneaky employer' worden als die callcenters die graag stiekem meeluisteren of hun telefoonmedewerkers de klant wel met twee woorden aanspreken? Of moeten ze soms wat adviseurs kwijt?
Huwelijk
Aan de Vrije Universiteit gaan ze lekker met hun tijd mee. Bladerend in het universiteitsblad Ad Valvas kwamen we de rubriek 'Scriptiezwoegers' tegen, waarin een 24-jarige studente psychologie liet weten haar scriptie voor 1 december af te willen hebben omdat ze twee weken later 'in het huwelijksbootje stapt'. Verstandige meid, zouden we zeggen, want zo'n bruiloft is geen sinecure. Je kunt maar beter je handen even vrij hebben.
De (mannelijke) journalist zat er toch een beetje mee, met dat voorgenomen huwelijk. 'Brigitte', zo lezen we namelijk, 'ziet haar huwelijk niet als belemmering voor haar carrière.' Wat nu? Trouwt zij soms met een sadist die zijn aanstaande na de bruiloft de hele dag in keuken of slaapkamer wil opsluiten? Of denkt de journalist dat vrouwen onmogelijk tegelijkertijd liefhebbende echtgenote en succesvolle carreer girl kunnen zijn?
Verbazingwekkender dan het fossiele sexisme van de pennelikker is de reactie van de geïnterviewde studente. Volgens het stukje gaat ze gewoon vriendelijk op de insinuatie in. Ze zegt een baan te ambiëren waarin ze veel onderzoek kan doen, en liefst bij de universiteit. Ze heeft de journalist dus blijkbaar geen oplawaai verkocht. Waarmee weer eens is aangetoond dat vrouwen nog altijd te veel geduld met mannen hebben.
