Uitputting

Nog nauwelijks bekomen van Diana's begrafenis, werd ons op 19 september opnieuw een hartverscheurend life-drama voorgeschoteld: het afscheid van dhr. Veltman. De onmenselijke werkdruk waaronder onze bobo's moeten besturen, straalde - uitvergroot tot zes vierkante meter - van het videoscherm. Onbarmhartig zoemde de camera in op de grijze, verfrommelde hoofden die van pure uitputting in slaap sukkelden. Begrijpelijk dat op dit Feest van de Overlevenden geen culturele verenigingen waren uitgenodigd. Kunstenaars zijn immers per definitie onruststokers. Begrijpelijk dat geen 'rumoerige' studenten tot de zaal werden toegelaten. Alleen onze jonge, veel te dynamische rector magnificus kon niet met goed fatsoen worden geweerd. Deze verstoorde de rust dan ook wreed door aan het eind van de bijeenkomst toch nog studenten de zaal binnen te halen. Moest de arme Veltman opeens een emmer water over het prachtige decor kieperen. Hij hield zich groot. Hulde!