Emily zwanger? Dat zou een goeie kop zijn voor op de Weekend. In het bijbehorende artikel kun je dan lezen dat Willem Alexander mogelijk babykleertjes heeft gekocht voor z'n oomzeggertje want z'n lijfwacht is gesignaleerd in de buurt van een Prenatalwinkel, en dat Emily op de kleuterschool eens tegen een vriendinnetje heeft gezegd dat ze later kinderen wil. Kortom: Emily is niet zwanger. Maar ach, het is een roddelblad en dan verwacht je zulke koppen.
Anders is het dat de zogenoemde kwaliteitskranten een eigen variant op de roddelkop zijn gaan gebruiken. Het vraagteken is daarbij vervangen door de quote. De grootst mogelijke onzin, de kwalijkste beschuldigingen, de meest discutabele stellingnames komen zo met koeienletters in de krant. Er gaat haast geen dag voorbij of je ziet het op de nieuwspagina's van Volkskrant en NRC. Een scherpe uitspraak tussen quotjes. Is er geen vage bron te verzinnen die het in de mond gelegd kan worden (liefst uit een geheim rapport), dan verwijst het artikel gewoon naar de altijd handige doorgaans welingelichte kringen. Dit is geen objectieve berichtgeving meer, maar hout op het lopende vuurtje van de roddel en de achterklap. Met als enig doel: verhoging van de oplage.
'Premier Aruba zette zich in voor cocaïnehandelaar' kopt het NRC. Heerlijk tendentieus, precies wat de consument wil lezen. Maar uit het artikel wordt niet duidelijk wat Emans nu feitelijk anders heeft gedaan dan wat we mogen hopen dat de Nederlandse regering voor Van Damme in Singapore heeft gedaan. De NRC-redactie weet dat. En daarom plaatsen ze de quotjes. Zo van: wij hebben het niet gezegd! Maar ik blader nog eens door de Party en de Weekend en ik moet concluderen dat het quotje en het vraagteken op het toetsenbord gevaarlijk dicht bij elkaar liggen. 'Bill Clinton is bezeten van sex'. In welke krant heb ik dat ook alweer gelezen?
