Ondertussen zit Hermans onrustig in zijn soep te roeren. Hij is hier om een nieuw stelsel van studiefinanciering uit te werken, maar in de sale and leaseback-constructie ziet hij vooralsnog weinig aanknopingspunten. Aankomende studenten hebben geen geld, maar ook geen kennis om in de uitverkoop te gooien. Dat laatste is nou juist hetgeen waarvoor ze aankloppen op de poorten van de universiteit. Maar Van 't Hooft probeert hem gerust te stellen: 'Kennis is als een aardappel. Je stopt er één in de grond om er een stam met 15 weer uit te halen.'
Hier spreekt duidelijk de Boerenleenman. Maar Hermans ontbeert de scherpte om de betekenis van deze beeldspraak in enen te doorgronden. Dus Van 't Hooft expliceert: 'Om aardappels te telen heb je zowel aardappels als grond nodig. De universiteit is de akkerbouwer met het pootgoed, de student beschikt over een bovenkamer vol vruchtbare aarde, en de maatschappij wil eten. Tussen al deze partijen kan het spelletje van verkopen en terughuren in eindeloze varianten worden gespeeld'.
Daarna gaat het snel. Hermans zal voorstellen dat iedere student een B.V. moet richten, 'Fertile Soil', waarin de ontplooiende hersencellen worden ondergebracht. De universiteit brengt haar kennis onder in een gelijksoortige 'Wisdom B.V.'. De Rabobank koopt Wisdom en least die terug aan de universiteit. Het door de verkoop vrijgekomen kapitaal investeert de universiteit in de aankoop van zoveel mogelijk Fertile Soil. De verkopende student least zijn Soil terug, zodat hij de eigendom heeft van alle erop geteelde kennis. Eenmaal afgestudeerd kan hij die verkopen danwel verhuren aan de maatschappij.
Het hoger onderwijs kan het volgende millenium financieel gezond tegemoet treden. De mannen in De Broeierd zijn tevreden. Tijd voor een toost. Van 't Hooft diept een fles champagne uit zijn tas en wendt zich tot de sommelier. 'Ach, zoudt u zo vriendelijk willen zijn deze fles aan ons terug te leasen?'.
