Contramime trok vorige week twee volle zalen met de Oudejaarsconference en de lachers onder het publiek kregen waar voor hun geld. De bijna twee uur durende voorstelling was aan elkaar geregen met een draad van joligheid. Elke poging om al te serieus cabaret te maken werd vakkundig om zeep geholpen.
Een discussie tussen twee van de vier spelers over het verdwijnende Nederland, naar de titel van de voorstelling, werd door een derde onderuit gehaald door een pleidooi voor de polonaise. Het verdwijnen dáárvan zou pas rampzalig zijn. Waarop hij vervolgens de loftrompet stak over de polonaise en het belang van de juiste man voorop.
In de humoristische sketches stak duidelijk de kracht van Contramime. Als er een enkele keer een lied of monoloog niet goed overkwam, geen nood, de vier cabaretiers wisten al snel weer een komische situatie neer te zetten. Kleine Wilfred die in het gezelschap van zijn boerse vader een kamer zocht, drie dames die zogenaamd gezellig op visite waren, een quiz met een stomme kandidaat, een 'poema-comité' in Limburg. Het oude jaar leverde een aantal dankbare thema's, zoals de pedofiel en de gekke koeien, maar het jaar werd beslist niet uitgemolken.
Contramime heeft er verstandig aan gedaan dit soort cabaret te maken, en niet te proberen op een humoristische wijze de moraalridder uit te hangen, wat veel cabaretiers eigen is. En ondanks het goed ingestudeerde spel was er toch ruimte voor improvisatie. Het tempo, de knappe structuur en de acteerprestaties tilden de voorstelling naar een meer dan gemiddeld studentikoos niveau.
