Geknipt uit de bladen

| Redactie

Cubanen, Iranezen en Irakezen mogen wèl op de Cray rekenen, zolang ze de supercomputer maar niet gebruiken in opdracht van hun vaderland of voor militaire doeleinden. Leverancier Cray heeft dat de TU meegedeeld na informatie ingewonnen te hebben bij de Amerikaanse overheid. Aanvankelijk stelde de leverancier een aantal randvoorwaarden, schreef Delta eerder. Het computerbedrijf had de TU een document laten ondertekenen waarin stond dat gebruikers uit Cuba, Iran, Irak, Libië, Soedan, Noord-Korea en Syrië geen gebruik mochten maken van de T3E-supercomputer. Cray heeft de voorwaarden echter nog eens nagekeken, nadat ze in de publiciteit waren gekomen. Inmiddels is gebleken uit contact tussen de TU-Delft en het ministerie van handel in Washington dat Cray ze te strikt had geïnterpreteerd. De Verenigde Staten stellen dergelijke voorwaarden wel bij de export van hoogwaardige technologie. Voor universiteiten geldt daarentegen dat ze hun wetenschappelijk medewerkers en studenten uit deze landen toegang kunnen verschaffen tot de apparatuur als het de onderwijs- of onderzoeksdoeleinden maar dient. De computer mag niet worden gebruikt voor 'het ontwerp, de ontwikkeling en productie van nucleaire wapens, chemische of biologische wapens en al hetgeen dat daarop betrekking heeft, alsmede raketsystemen of onbemande voertuigen die wapens vervoeren voor massavernietiging'.

Computer

Leefgewoonten

Werkloze, arbeidsongeschikte en alleenstaande Rotterdammers blijken sneller onderhevig aan riskante leefgewoonten, meldt Quod Novum. Dit concludeert het Instituut voor Verslavingsonderzoek (IVO) in het rapport Riskante leefgewoonten in Rotterdam anno 1994. Het IVO, gelieerd aan de Erasmus Universiteit, nam bovendien de kans gewaar de ondervraagden te peilen over het rookverbod in openbare gebouwen. Zevenentachtig procent van de ondervraagden is vóór een rookverbod in openbare gebouwen. Overtreders moeten straf krijgen, oordeelden de Rotterdammers. De 3500 geënquêteerden zijn gevraagd naar hun gewoonten en ideeën op het gebied van alcohol, hasj en slaap- en kalmerende middelen. Ook over (het gewone) roken en gokken werden ze aan de tand gevoeld. Voor elke riskante gewoonte is aangegeven in hoeverre er sprake is van risicogroepen. Alleenstaanden en in het bijzonder gescheiden mensen blijken er nogal eens ongezonde gewoonten op na te houden. Hetzelfde geldt voor werklozen, arbeidsongeschikten en mensen met een laag opleidings-, inkomens- en/of beroepsniveau. Dertien procent van de ondervraagden rookt minimaal een pakje sigaretten per dag. Bijna tweederde deel van de inwoners van de havenstad rookt of heeft gerookt. Drievijfde van alle bewoners heeft het laatste halfjaar weleens deelgenomen aan een kansspel. In dezelfde periode heeft een op de tien Rotterdammers slaap- en kalmerende middelen gebruikt. Meer dan 80 procent van de Rotterdam in de leeftijd van zestien tot zeventig jaar drinkt af en toe alcohol. Bijna 10 procent is een probleemdrinker en 2 procent heeft weleens hulp gezocht voor alcoholproblemen.

Roofeconomie

De roofeconomie van het rijwiel bloeit als nooit tevoren. Studenten kopen jaarlijks voor tien miljoen gulden gestolen fietsen. Amsterdamse studenten nemen hiervan een kwart voor hun rekening. Dat schrijft Folia in een artikel over de handel die inmiddels in academische kringen folkloristische trekken begint aan te nemen. In Portugal en Zweden worden studenten per advertentie gewezen op de plekken waar ze, als ze in de culturele hoofdstad van Nederlandgaan studeren, goedkoop aan een stalen ros kunnen komen. Ook leren de buitenlandse studenten op die manier dat ze op diezelfde plek vlak voor vertrek de fiets kunnen verkopen. Een gestolen fiets doet tussen de tien en vijfentwintig gulden. Volgens de fietscoördinator van de gemeente Amsterdam weten professionele bandieten per dag soms wel dertig fietsen te slijten. De helft van de studenten rijdt rond op een gestolen fiets en samenwerking tussen gemeente, universiteiten en politie heeft hiertegen nog weinig kunnen uithalen. Een aantal jaren geleden ging de actie Spaak van start waarbij Eerstejaars zonder pardon achter de tralies belandden wanneer ze op heterdaad betrapt werden bij het kopen van een fiets van een wat magere meneer op de brug. Dit lik-op-stuk-beleid werkte slecht. De dief verliet vaak eerder het politiebureau dan de student. Ook de inzet van stadswachten had weinig succes. De door hen betrapte studenten hadden maar al te goed door dat een stadswacht geen bevoegdheid heeft tot aanhouden. Sinds enige tijd worden kopers en handelaren het grootste gedeelte van de tijd weer met rust gelaten. De fietscoördinator hoopt nu door het bouwen van gratis bewaakte stallingen diefstal tegen te gaan. De handel zou hierdoor in kunnen zakken. Vraag is nog maar of dat lukt. Aankomende academici zijn vooralsnog niet zo dol op de huidige fietsenkelders. Iedere eerstejaars kreeg tegoedbonnen om zijn fiets gratis te stallen, maar deze zijn door niemand gebruikt. De gemeente Amsterdam is voorlopig niet van zins nieuwe fietsenstallingen te bouwen.

Chipkaart

De VU wil nieuwe studenten in september een chipkaart als bewijs van inschrijving geven. Technische en organisatorische problemen kunnen daarentegen volgens Ad Valvas roet in het eten gooien. De VU wil aanhaken bij een landelijke proef die nu al loopt in Groningen en Twente. In eerste instantie zal de kaart dienen als collegekaart, met een pasfoto en een streepjescode voor de bibliotheek. Van de dertig elektronische functies die op de kaart mogelijk zijn, zullen er in het begin een stuk of zeven in gebruik zijn. Een van de functies zal waarschijnlijk het elektronische betalen zijn, want de kaart kan als Chipper worden gebruikt. Of ook de elektronische portemonnee van de overige banken (de chipknip) op de kaart komt, is nog niet zeker. De universiteit hoopt de kaart op tijd klaar te hebben voor de nieuwe studenten in september. De overige studenten houden de oude collegekaart. In de toekomst krijgt ook het personeel een chipkaart.

Stay tuned

Sign up for our weekly newsletter.