Zaterdag 10 januari komen de bussen met spelers en de vrachtwagen met muziekinstrumenten rond het middaguur aan in het Musis Sacrum in Arnhem, waar de groep 's avonds zal spelen. Na twee weken lang van negen uur 's ochtends tot tien uur 's avonds gerepeteerd te hebben, de première van de vorige dag in Bergen, het aansluitende feest, de korte nacht en de lange busreis, staan de ogen van de Twentenaren nog niet al te ver open. 'Het is vooral erg vermoeiend om in het NSO te spelen', grapt Reinout Scholtens, cellist en derdejaars Chemische Technologie. Maar na een versterkende lunch komt het enthousiasme snel terug. En dat moet ook, want tot en met 19 januari speelt het orkest dagelijks en wordt er 's middags steeds enkele uren een zaalrepetitie gehouden om 'als collectief een goede klank te kunnen vormen'. 'De première in Bergen ging goed', aldus Taco Ekkel, hoornist en vierdejaars Informatica. 'Het was in de kerk van Bergen echter wel moeilijk spelen omdat het nogal galmde. Maar in de concertzalen hebben we daar vast minder last van.' Hoewel de muzikanten allemaal een behoorlijke dosis ervaring hebben, zijn deze stukken een hele kluif voor hen. Niels Posthuma, cellist en vierdejaars Elektrotechniek: 'Het was ook echt nodig om keihard te repeteren. Technisch en muzikaal zijn het allemaal moeilijke stukken.'
Vooral Scholtens en Ekkel spelen een flink aantal uren in de week, maar ook Posthuma oefent een uur per dag. Hoewel de liefde voor de muziek ver gaat bij de UT-studenten, ziet geen van de vier zichzelf later als broodmuzikant. Judith Dekkers, violiste en vijfdejaars Toegepaste Wiskunde, heeft daar wel een verklaring voor: 'Als je moet kiezen tussen wiskunde als hobby en muziek, dan is muziek een heel wat logischer keuze.' Daar lijkt inderdaad geen speld tussen te krijgen.
Het NSO speelt drie stukken, die alle drie programmatisch te noemen zijn, wat wil zeggen dat het uitbeeldende stukken zijn. Het concert opent met het Jeu de cartes van Stravinsky, dat zijn favoriete kaartspel poker uitbeeldt en dat oorspronkelijk een balletstuk is. Vervolgens speelt het orkest Wheatfield with Lark, dat de componist Peter van Onna speciaal voor de gelegenheid schreef. Van Onna deed zijn inspiratie voor het stuk op bij het gelijknamige schilderij van Vincent van Gogh. De jonge pianist Bart van de Roer neemt hier de pianopartij voor zijn rekening. Na de pauze wordt de Zesde Symfonie 'Pathétique' van Tchaikovsky gespeeld, waarin de naam niets teveel zegt. Het is een echt romantisch stuk,waarin je volgens Ekkel 'je hele ziel en zaligheid in kunt leggen.'
Componist Van Onna is heel tevreden over de kwaliteit van het studentenorkest. 'Bij het schrijven heb ik er weliswaar rekening mee gehouden dat het geen professionele musici zijn, maar ik had niet gedacht dat ze het zo goed zouden doen!' Dirigent Nicolette Fraillon, die het orkest voor de tweede maal leidt, is voorzichtig optimistisch: 'Het gaat al goed, maar we moeten nog een paar puntjes op de i zetten. Maar tegen de tijd dat we in Enschede zijn staan die er wel.'
Traditie is het ook om de tournee met een concert in het buitenland af te sluiten. Dit jaar mag de Ierse hoofdstad Dublin zich in de komst van de Nederlandse student-muzikanten verblijden. Maar eerst nog een optreden in Enschede, dat een naam heeft hoog te houden. Concerten van het NSO in het Muziekcentrum zijn altijd goed bezocht.
Het Nederlands Studenten Orkest speelt vrijdag 16 januari in het Muziekcentrum in Enschede om 20.00 uur. Kaarten kosten f 22,50/f 12,50 (studenten, CJP, Pas 65+)
