De landelijke onderzoeksorganisatie NWO neemt geen onderzoekers meer aan. Voortaan komen NWO-onderzoekers gewoon op de loonlijst van de universiteiten te staan. Maar in de natuurkunde blijven desondanks verschillen in salaris bestaan.
Nu nog heeft NWO zo'n tweeduizend oio's en een paar honderd postdocs in dienst. Zij werken aan een universiteit en zijn nauwelijks te onderscheiden van assistenten-in-opleiding (aio's) en `gewone' postdocs. Het enige verschil is dat zij hun salaris niet van de universiteit, maar van NWO krijgen.
NWO wil af van deze situatie. Personeelsbeleid wordt steeds ingewikkelder. Een aantal universiteiten stelt promovendi niet meer als aio aan, maar geeft ze een promotiebeurs. Anderen geven hun aio's een hoger salaris dan is voorgeschreven. NWO stond steeds voor de taak daarop in te spelen. En dat leidde af van haar eigenlijke taak, de selectie van goed onderzoek. Daarom moet de universiteit waar de oio of postdoc zijn werk doet voortaan werkgever worden.
Dat vindt NWO al lang. Maar pas na jaren van onderhandelen zijn de universiteiten akkoord gegaan. Vooral de toezegging dat NWO blijft opdraaien voor de wachtgeldkosten voor onderzoekers die werkloos worden, trok hen over de streep. Vanaf 1 april neemt NWO geen nieuwe onderzoekers meer in dienst. Over een jaar of vier, als de zittende generatie oio's en postdocs klaar is, is NWO eindelijk van haar werkgeversrol af.
Maar de organisatie voor natuurkunde-onderzoek FOM volgt een eigen koers. Daardoor ontstaan er salarisverschillen, soms zelfs tussen onderzoekers aan één faculteit. FOM is een `dochter' van NWO, maar blijft desondanks werkgever van haar oio's. 'We willen de verantwoordelijkheid voor het onderzoek
dat we betalen in één hand houden', zegt een woordvoerder.
FOM betaalt haar oio's een bonus om te voorkomen dat ze voor het bedrijfsleven kiezen: 700 gulden in het eerste jaar, 500 in het tweede en 300 in het derde. Ook de technische universiteiten betalen zo'n bonus. Maar aan de algemene universiteiten komt het voor dat een FOM-oio de kamer deelt met een aio die hetzelfde werk doet, even gewild is op de arbeidsmarkt, maar toch honderden gulden minder salaris krijgt.
Dat slaat nergens op, vindt de Nijmeegse promovendus Martijn Leisink. Hij heeft een bezwaarprocedure aangespannen tegen zijn werkgever. Via Internet roept hij collega's op dat ook te doen.
