Mijn nieuwe huisgenoten hebben me wel meteen gewaarschuwd, toen ik bij Witbreuksweg 385-Links een kamer bij ze kwam zoeken. Het 'blauwe' cluster van deze luxe campusstraat zou namelijk ergens begin '99 verbouwd gaan worden. Omdat het me toch een erg gezellige groep leek (en misschien ook een héél klein beetje omdat ik mijn zes andere kamer-zoek-akties op de campus verpest had), nam ik die toekomstige verbouwing maar voor lief. Misschien was ik tegen die tijd zelfs al wel afgestudeerd.
Hoewel ik volgens m'n huisgenoten tijdens mijn kamerzoekgesprekje erg vage zinnen en onbegrijpelijke (Engelse) termen zou hebben gebruikt, wisten ze toch het potentieel van deze vreemde jongeman op de juiste waarde in te schatten en werd ik aangenomen. Bij het integratieproces hebben ze zich voorbeeldig gedragen en zelfs deels mijn gewoonten overgenomen. Dat had o.a. tot gevolg dat ze- zo op het oog- wat botter tegen elkaar werden. En zich ook van allerlei onbegrijpelijke kretologieën gingen bedienen. Kortom, het werd ineens nog veel gezelliger op de flat! Zo gezellig, dat één van de buren praktisch gezien bij ons introk en, wat erger was, tevens op onze bierkas parasiteerde. Dat mag dus niet, Stijn !
Anywayz, nu is het ineens maart '99 en worden we er in het kader van de verbouwing allemaal uitgegooid. Bij het zoeken naar een nieuwe kamer op de Witbreuksweg merkte ik tijdens de gesprekjes dat wij toch wel een erg unieke flat hadden. Waar we kamerzoekers bijvoorbeeld altijd wèl een glaasje koffie of thee aanboden. Waar het een sport was geworden om gezamenlijk in Hengelo uit te gaan en daar zo diep mogelijk met de 'locals' te integreren. Waar een streng doch handig communistisch 'gezamenlijk-inkoop-systeem' werd gehanteerd. En waar zo rond oud-en-nieuw de opgeblazen pakken vla de ruiten haast ondoorzichtig maakten, wat er reuze sfeervol uitzag.
Na veel te vaak afgewezen te zijn bij woongroepen op de Witbreuksweg, waar ze blijkbaar liever kamers leeg houden in afwachting van een naïeve eerstejaars studente dan ouderejaars aan te nemen, hebben we bijna allemaal ons geluk maar elders op decampus gezocht. Hopelijk hebben ze het allemaal naar hun zin op hun nieuwe stek. Maar stiekem hoop ik dat we na de verbouwing allemaal weer terugkeren naar Jip's Place.
De auteur is student elektrotechniek. Hij geeft de pen door aan Arjan van Kempen, student bestuurskunde.
