Maar onlangs is er beroering ontstaan. Het ene na het andere land, ook Nederland, zwichtte voor de machtige vliegveldlobby om de belastingparadijsjes te mogen behouden. Het argument dat hierbij als doorslaggevend werd opgevoerd, is een gevoelige snaar van de politicus, de werkgelegenheid. Nog even afgezien van de vraag of de werkgelegenheid überhaupt in het geding is - de rokende reiziger koopt z'n sigaretten toch wel, zo niet op het vliegveld dan wel ergens anders - is het van de gekke dat dit argument hier gehoor vindt. De controle bij de Europese binnengrenzen hebben we immers ook gewoon afgeschaft zonder ons te bekommeren om de werkgelegenheid van de douaniers! En bij de invoering van de Euro liet geen politicus zich weerhouden door het banenverlies van de geldwisselaars.
Me dunkt, er is hier sprake van slappe knieën. Politici ontberen de moed de kiezer z'n speeltje af te nemen. Overal in Europa proberen socialistische regeringen met ingrijpende hervormingen te komen tot een nieuw sociaal rechtvaardig belastingstelsel. Maar aan de ca-deautjes op het vliegveld durft niemand z'n vingers te branden. Blijkbaar zijn we zo stinkend welvarend in Europa dat een vliegreis vol verwennerijen tot de heilige huisjes van het socialisme is gaan behoren.
Zijn er dan nog echte flinksen in Europa? Jawel, de Denen. Als Jezus in z'n beste dagen dreigen zij desnoods hun vetorecht in te zullen zetten om de zwarthandelaars maar van de hedendaagse tempelhoven verwijderd te krijgen. Maar ach, u weet hoe dat gaat als Denemarken z'n poot stijf houdt. Dan verzinnen de andere landen een aparte status. Dan mogen straks alle Europeanen belastingvrij blijven winkelen, en betalen alleen de Denen een deugdelijke accijns. Als Deen zou ik er apetrots op zijn.
