In het Hengelose kantoor van B-ware plakt een medewerker stapels kartonnen pakketjes dicht. Het zijn doosjes chocola voor alle relaties van B-ware. Een aardigheidje om het succes te vieren.
B-ware, ontwikkelaar van technische en administratieve software, sleepte vorige week vrijdag de zeventiende Van den Kroonenberg-prijs voor jong ondernemerschap in de wacht. De eigenaren verlieten de verjaardag van de UT met tienduizend gulden, een beeldje en natuurlijk de eer.
Het florerende software-bedrijfje huist sedert drie jaar in een pand aan de Tuindorpstraat in Hengelo. Daarvoor paste het personeel nog in een woonhuis. En dáárvoor, toen B-ware nog een tweemansbedrijf was, opereerden Ten Hoeve en Van Kreij vanuit twee 'vestigingen', de een hield kantoor in zijn slaapkamer, de ander zat op zolder.
De omstandigheden zijn veranderd, de insteek niet. Mooie dingen bouwen heeft nog steeds prioriteit. Dat de heren tegenwoordig in een riante directiekamer zitten, grote namen onder hun opdrachtgevers hebben en er achttien 'jongens' voor hen werken doet daaraan niets af.
'Sommige bedrijven stellen zich winstgroei en het in dienst hebben van uitstekend personeel als doel. Bij ons is dat het gevólg van wat we doen; het blijven verbeteren van software', zegt Van Kreij simpel.
De ondernemer gaat net als zijn mede-firmant gekleed in spijkerbroek en trui. Niet zonder reden. Ten Hoeve bezit geen stropdas en Van Kreij heeft een intern dagje. Maar het betekent meer. Het duo stelde de das centraal in zijn recente wervingscampagne. Pas afgestudeerden ontvingen een T-shirt met voorgedrukte strik, wervende posters hadden als slogan: 'Gezocht: medewerkers zonder stropdas'.
De campagne moet duidelijk maken dat medewerkers niet naar de klant hoeven, legt Van Kreij uit. 'Wij houden liever zelf de verantwoordelijkheid over een project. Willen er van het begin tot het einde bij betrokken zijn. Onze medewerkers klaren de klus daarom in dit pand.'
Ten Hoeve: 'Grote ondernemingen vinden dat minder. Die willen zelf de controle houden, zeggen 'kom maar hier zitten'. We vinden het sowieso lastiger om opdrachten voor grotere bedrijven te doen. Het verloop is er enorm. Werknemers volgen elkaar snel op. Dat maakt het onderhouden van contacten moeilijk.'
Desondanks loste B-ware voor ondermeer de Nederlandse Spoorwegen, Stork, Essent en Ericsson problemen op. Ook een groot scala aan kleine bedrijven roept regelmatig hun hulp in. Daarnaast ontwikkelde het bedrijf een eigen productenlijn. Ten Hoeve: 'Onze nieuwe CARMA productgroep richt zich op kantoorautomatisering. Zo hebben we een techniek die de declarabele uren uit een urenverantwoording meteen koppelt aan het factureringssysteem.'
De systemen van B-ware zijn altijd 'open', ze sluiten aan op bestaande software. Van Kreij: 'Wij bieden een aanvulling op dat wat de klant al heeft. We hebben niet de arrogantie om te zeggen: gooi alles overboord en gebruik alleen onze producten.'
Van software weet het duo ongetwijfeld alles, maar hoe organiseren een informaticus en een werktuigbouwer de administratie, de marketing of het personeelsbeleid? 'Met gezond verstand kom je een heel eind', vindt Van Kreij. 'Wel heb ik laatst een cursus directievoering gedaan bij TSM. Daar zat een blok Humam Resource Management in, heel nuttig. En zelf ben ik ook werknemer geweest, ik kan me invoelen in het personeel.'
De relatie met de medewerkers verandert naarmate het team groeit. Ten Hoeve: 'Vroeger zaten we met z'n allen bijelkaar, wij riepen iets en iedereen was op de hoogte. Dat kan nu niet meer. Je moet zorgvuldiger met de werknemers communiceren. En ik merk dat nieuwe mensen structuur zoeken in het bedrijf. Ze zien ons echt als directie. De jongens die met ons mee zijn gegroeid die weten: dat zijn gewoon Bas en Jurgen.'
Van Kreij: 'In het begin dachten we, hoe meer personeel, des te rustiger we het krijgen. Maar dat werkt zo niet. De projecten worden groter. Als vier man op een project zitten en het is klaar dan moet er iets nieuws voor ze liggen.'
Groeien moet, zolang het maar niet ten koste gaat van de sfeer. Van Kreij: 'Het groepsgevoel moet blijven.' Ten Hoeve: 'Als ik hier binnenkom en er staat iemand die ik niet ken, dan vind ik het niet meer leuk.' Vervolgt: 'Het lijkt me ideaal dat iedereen net zo veel eigenaar is als ik. Dat ze denken: hoe gaat het met de omzet?' Van Kreij: 'Dat ze niet alleen hun stukje werk afmaken en dan weer naar huis gaan.'
De eigenaren gaven zelf het nodige op voor B-ware. Ten Hoeve fungeerde na zijn studie WB tegelijk als aio en programmeur. Hij koos uiteindelijk voor het bedrijf, promoveerde niet. Van Kreij liet zijn vaste baan schieten voor B-ware. Voor een onzekere toekomst was hij niet bang. Bij zijn oude werkgever regende het ontslagen na een reorganisatie. 'Ik kwam er achter dat zekerheid betrekkelijk is.'
Over die eerste jaren. Ten Hoeve: 'Toen we onze eerste werknemer aannamen had ik slapeloze nachten.' Van Kreij: 'Er komt steeds meer personeel. De tent dichtgooien en een terrasje pakken kan dan niet langer.'
Over geld. Ten Hoeve: 'Als het financieel wat minder gaat en we moeten de salarissen uitbetalen, dan zijn wij als laatste aan de beurt.' Van Kreij: 'Ga je puur voor het geld dan kun je beter een baas zoeken.'
Over de autonomie. Ten Hoeve: 'Het mooie is dat je zonder allerlei overleg meteen kan beslissen.' Van Kreij: 'Je doet wat jou het beste lijkt.' Ten Hoeve: 'Je hebt alles, maar dan ook alles in eigen hand. Niet alleen het feest, ook de ellende is voor jou.'
Die zelfstandigheid maakte dat ze onlangs nee zeiden tegen een overname. Van Kreij: 'Ja, wat blijft er dan voor ons over? Ten Hoeve: 'Dat iemand zegt wat ik moet gaan doen, ik kan me er niets bij voorstellen.'
