In het UT-Nieuws van 10 februari 2000 stond een artikel getiteld 'Neem de student maar aan de hand'. In het stuk wordt gesteld dat de student een jongeling is die verlegen zit om advies. Op het moment dat je studenten als 'late adolescenten' in plaats van jonge volwassenen ziet laat je als universiteit kansen liggen. Als universiteit heb je de verantwoordelijkheid om studenten op te leiden als verantwoordelijke volwassenen; volwassenen die de verantwoordelijkheid die bij hun baan komt kijken aan kunnen. Die verantwoordelijkheid leer je iemand niet op het moment dat je hem / haar aan de hand neemt. De universiteit moet de student wel de begeleiding bieden die een student nodig heeft, maar bij voorkeur wel met respect voor de volwassenheid van de student. Ik ben van mening dat een hand moet worden uitgestoken, de student actief benaderen en interesse tonen waar de student mee bezig is.
Een goede begeleider zie ik als iemand met kennis van de cultuur en het curriculum op de faculteit, maar ook met kennis van de universiteit in zijn algemeenheid (met al zijn uitdagingen en verantwoordelijkheden). Op het moment dat studenten naast hun studie de verantwoordelijkheid hebben voor het beleid en uitvoering van diverse taken (in commissies en besturen bijvoorbeeld), hetgeen de UT volgens mij wil stimuleren, wil ik als begeleider graag iemand die daar begrip voor heeft.
Aangezien goede begeleiding een recht is, zou ik willen zien dat minimum van hetgeen je als student mag verwachten van begeleiding opgenomen wordt in het studenten statuut.
Secretaris studentenvakbond SRD
