Stel Nederland wordt bezet. Ja, moeilijk voorstelbaar. Welk land krijg je zo gek. Misschien een binnenlandse fundamentalistische beweging. De conservatieve katholieken. Gevoed door de miljoenen van Piet Derksen veroveren ze zonder noemenswaardig geweld in rad tempo grote delen van het land. Het gedoogmoede volk ontvangt ze als verlossers. Liever paaps dan paars. Zelfs de versnipperde protestanten die al samen op weg zijn, maar nog niet weten waar naar toe, zien dat de warme schoot van de moederkerk een aantrekkelijke bestemming is.
De natuurlijk tijdig bekeerde Pim Fortuyn weet als politiek leider vele zieltjes te winnen. De Turken, de Marokkanen, de politieke vluchtelingen, ze mogen allemaal blijven, zolang ze maar katholiek zijn. En als elk keurig katholiek gezin nu maar weer trouw vier dochters naar het klooster brengt, komen er zoveel zusters, dat de zorg ook geen problemen meer kent. Er heerst weer orde. Er heerst weer gezag. En een ieder staat het vrij te leven binnen de richtlijnen van de leer.
Alleen Groningen wordt niet bezet. Een bonte alliantie van verarmde nazaten van herenboeren tot Marx-getrouwe communisten verschanst zich achter de Hunze en het Reitdiep. Voor de katholieken is er geen doorkomen aan. Menig aanval strandt door het verraad van met de vijand heulende Friezen en Drenten. En dan worden de Groningers ook nogeens gesteund door het buitenland. Dat ziet de wietschuur van Europa liever niet in trappistenhanden opbloeien.
Nederland wordt bezet, maar uiteindelijk ook weer bevrijd. Zo eindigt elke bezetting. In Kabul leidde dat tot grote vreugde onder het volk. Het luisterde naar muziek, bezocht de kapper, trok de mooiste kleren aan en ging, als toppunt van uit de band springen, vliegeren. In Nederland zal dat heel anders gaan. Als wij feesten, dan doen we dat goed. Met vuurwerk, versiering en pilletjes in allekleuren van de regenboog. Want de bevrijding is pas compleet als het feest meer slachtoffers kost dan de bezetting.
