Met die keiharde stellingname heeft het Landelijk Postdoc Platform (LPP) deze week gereageerd op een manifest dat de universiteiten samen met drie grote onderzoeksorganisaties en werkgeverskoepel VNO/NCW hebben uitgebracht. In dat manifest werd het kabinet opgeroepen om extra onderzoeksinvesteringen te doen. Een van de argumenten daarbij was dat de toestroom van nieuw wetenschappelijk talent door geldgebrek dreigt te stagneren.
Maar het LPP vindt die redenatie een gotspe. Volgens deze club van jonge gepromoveerde onderzoekers hebben de universiteiten zich de afgelopen jaren door verkeerd personeelsbeleid zelf schuldig gemaakt aan een 'ongekende vernietiging van menselijk onderzoekskapitaal', aldus het tegenmanifest van de gepromoveerden.
De kern van het probleem is volgens het LPP dat het onderzoek in Nederland de laatste vijftien jaar steeds meer in handen is gelegd van tijdelijk aangestelde medewerkers. Nog steeds is het voor faculteiten aantrekkelijker om nieuwe wegwerponderzoekers aan te stellen dan aan iets gevorderde wetenschappers een vast contract te bieden, constateert het LPP na een analyse van de CAO en de manier waarop het onderzoeksgeld intern verdeeld wordt. Zo krijgt een faculteit een groot bedrag voor elk afgerond proefschrift, maar is er 'geen enkele incentive om goede gepromoveerden langer vast te houden'.
Onderzoekers die meer dan zes jaar in dienst zijn, veroorzaken bij de huidige regels vooral 'wachtgeldrisico', constateert het LPP - en dat risico willen faculteiten liever vermijden. Volgens het platform zal een nieuwe kapitaalinjectie de wetenschap dan ook niet aantrekkelijker maken voor jongeren. Eerst moet er een beter onderzoeksbestel komen.
