Nog onlangs vierden we bij het IMC het 25-jarig DCW-ambtsjubileum van Gerrit en zijn twaalfeneenhalf jaar detachering bij het Interfacultair Mechanisch Centrum van de Universiteit Twente. Het was een gezellige dag, waarvan Gerrit, Coby, hun dochters en schoonzonen zeer van hebben genoten. Bij die gelegenheid heb ik hem toegesproken en de lof toegewaaid die hem toekomt. Het is daarom bijzonder bitter om nu bij zijn zeer onverwachte en veel te vroeg overlijden weer een enkel woord over Gerrit te moeten zeggen.
De Universiteit Twente en met name het IMC was voor Gerrit zijn echte werkgever, waar hij zijn hele hart aan had verpand. Gerrit ging, ondanks zijn gezondheid, graag naar zijn werk. Gerrit was een veelzijdig mens, die vele functies heeft gehad. Variërend van taxichauffeur tot marktkoopman. Gerrit was bijzonder handig en behulpzaam, je kon hem van alles vragen: van opruimklussen tot laswerkzaamheden en plaatbewerkingen. Hij verkeerde graag onder zijn IMC-collega's, hield van het maken van grappen en grollen en deed zijn werk met veel toewijding en inzet. Gerrit was als technicus bij het IMC goed op zijn plaats. Ook toen hij eigenlijk voor een tweede keer, nu voor 50%, afgekeurd was vanuit de DCW in ver-band met het verlies van een groot deel van zijn longcapaciteit in 1999, wilde hij nadrukkelijk ook voor die volle 50%, zijn inzet aan het IMC geven. Natuurlijk waren er wel eens zaken, waarop hij werd aangesproken, maar hij nam dat altijd positief op. Gerrit had met al zijn IMC-collega's en de IMC-klanten een uitstekende relatie. Het onverwacht en veel te vroeg overlijden van Gerrit is daarom niet alleen voor het IMC maar ook voor de IMC-klantenkring een groot en droevig verlies.
Namens alle medewerkers van het IMC, ir. M.W. Florijn, directeur IMC
