Een ruime, lichte woning in de Enschedese wijk het Zwering. Sharon Dijksma -thuiswerkdagje- opent de deur. De kleine politica is zongebruind. 'Ben net terug van een voorzomers recesje. Twee weken Egypte', zegt ze terwijl ze ananassap schenkt en een sigaretje opsteekt. Waarom Dijksma toe was aan een break, laat zich raden. Alleen de publiciteit die ze kreeg toen ze de UT-studie Bestuurskunde opgaf om als jongste kamerlid (23) aan te treden evenaart de media-aandacht van de afgelopen maanden. Wat schreven 'de bladen' zoal over haar tijdens de strijd om de voorzittershamer?
'De glimlach van Sharon Dijksma is gewild en bedacht, door haarzelf of haar media-adviseurs.' (De Volkskrant)
'Gelezen. Heel vervelend kan ik je zeggen. Heb ik heel erg gevonden. Als ze je op zóiets gaan pakken. Natúúrlijk heb ik of iemand anders die glimlach niet bedacht. Zo ziet mijn gezicht er nu eenmaal uit in ruststand.'
'Sneller dan verwacht heeft Dijksma zich onderworpen aan de strenge fractiediscipline van de PvdA.' (Intermediair)
'Ik ben het niet altijd eens met de dingen die binnen de fractie gebeuren. Gaat het om iets principieels, dan zeg ik dat. En soms stem ik uiteindelijk niet met de fractie mee. Wanneer kwesties niet echt belangrijk zijn, sluit ik weleens een compromis. We regeren nu eenmaal met een coalitie. Maar soms denk ik: raken we nou nooit eens uitgepolderd? Ik vind dat je best kunt laten zien dat er een verschil van mening heerst. Binnen de PvdA is er ruimte om anders te denken, de partij rekent je daar niet op af. Of je een goed Kamerlid bent hangt niet alleen af van loyaliteit aan de fractie.'
'Ga je buiten je boekje dan stuurt Melkert Dijksma of Crone op je af. Geen standpunt innemen dat buiten de mainstream valt.'(Fractiegenoot Rik Hindriks in NRC magazine dat drie weken met de PvdA-fractie meeliep)
"Rik, je wordt bedankt", zei ik. Ik ben fractiesecretaris. Het hoort bij mijn taken om de boel bij elkaar te houden. Dus spring ik tussenbeide als er fricties ontstaan. Maar altijd uit hoofde van m'n functie, niet omdat het moet van Ad. Kom nou. Ik snap sowiesoniet dat mensen dat soort dingen over andere mensen tegen een journalist zeggen. Ik heb dat zelf nooit gedaan.'
'Waar is de Sharon gebleven die enkele jaren geleden nog riep dat Haagse politici niet zo bangschijterig moeten doen?' (NRC)
'Al die vragen over de oude en de nieuwe Sharon. Mensen vergelijken de Sharon die de Jonge Socialisten voorzat met het Kamerlid Sharon. Kennelijk zien ze veel verschillen. Maar in de kern ben ik nog steeds dezelfde. Ik ben alleen volwassen geworden, heb ervaringen opgedaan. Dat gebeurt bij elk mens tussen z'n twintigste en dertigste. Maar bij mij ziet men dat als iets bijzonders. Ik wil nog steeds opkomen voor de zwakkeren, ben nog steeds voor een eerlijke verdeling van kennis, macht, arbeid en inkomen. Alleen de manier waarop ik voor die idealen strijd is veranderd. Als voorzitter van de Jonge Socialisten fungeer je als luis in de pels. Je hebt geen verantwoordelijkheid en kunt roepen wat je wilt. Dat bestaat niet in de Kamer. De kritiek die ik van de jongerenpartij heb gehad begrijp ik. Die had ik vroeger ook. Hoe kunnen ze dát nou doen dacht ik dan.'
'Je moet er maar zin in hebben: voorzitter van de PvdA worden, de ergste hondenbaan van Nederland.' (Vrij Nederland)
'Toen ik me kandidaat stelde zei men: Sharon, je zit toch goed in de Kamer, wat moet je in die slangenkuil? De voorzittersfunctie van de PvdA is namelijk een politieke. Onze partij heeft een ongeschreven machtsverdeling tussen Den Haag, het kabinet en het land. De voorzitter heeft daardoor een sterkere en misschien ook moeilijkere rol dan bij andere partijen. En ook het beeld van de letterlijk afgeserveerde Marijke is geen promotie voor de functie. Toch wilde ik 'm graag. Onze leden zijn de laatste tijd op de achtergrond geraakt. Daar wilde ik wat aan doen, we zijn per slot van rekening een echte volkspartij. Ook heerst er veel onvrede over de koers van de partij, we moeten meer van onze ideologische oorsprong laten zien. Laten zien dat we een sociale partij zijn. Door de Van Hees affaire en het artikel in NRC Magazine lijkt het alsof wij bij de PvdA niet aardig voor elkaar zijn. We lijken een stel asociale idealisten.'
'Ik ben in een verkeerd geregisseeerd toneelstuk terechtgekomen.'(Parool)'
'Dat was na het partijcongres van 16 maart, toen ik had verloren. Het sloeg op de vermeende samenwerking van Bart Tromp en Ruud Koole. Tromp trok zich geheel onverwacht terug ten gunste van Koole. Als je dat hoort. Echt een klap in mijn gezicht. Of ik daardoor verloren heb? Nou ja, het werkt niet echt voor je, nee. Maar ook mijn leeftijd speelde een rol en m'n Haagse achtergrond. Mijn tegenstanders vonden dat ik te dicht bij de macht zat, een representant van Den Haag. Alsof ik besmet zou zijn door mijn Haagse jaren.'
'Als ik het niet word ga ik voor een derde periode in de Kamer.' (Nieuwsblad van het Noorden)
'Ik teken voor nog vier jaar. Dan heb ik mijn grenzen in de Kamer bereikt. Mijn idealen kan ik ook ergens anders waarmaken. De EU? Nee. Brussel vind ik te ver, Den Haag is al ver. Ik denk aan ontwikkelingssamenwerking of zaken bij de vakbonden. Maar eerst nog de Kamer. Ik blijf me hard maken voor meer jongeren in de partij. Ik ben nu net dertig en nog steeds de jongste van de PvdA-fractie. 'Sharon, dat gaat een keer over', zegt Ad Melkert altijd. Alleen, wanneer? Weet je wat het is? De issues, die vinden jongeren interessant. Maar aan politieke partijen hebben ze een pesthekel.'
Het gesprek loopt ten einde, de fotograaf schiet nog wat plaatjes. Dijksma stopt haar sigaretten in haar tasje. 'Die hoeven er niet op.' Wordt het nog een zware thuiswerkdag? 'Ik moet nog wel wat doen ja. Dit weekend moet ik ook op pad. Naar Drente. Een bijeenkomst van de rooie vrouwen. Ik riep meteen: bestaan die dan nog, de rooie vrouwen?'
Sharon Dijksma
