 |
Sinds 2003 is deze hechte punkrockformatie samen in de huidige vorm. En niet onverdienstelijk, gebiedt de eerlijkheid te zeggen. Zo stonden ze al in voorprogramma’s van de Heideroosjes en Green Lizard, waren ze twee achtereenvolgende jaren uitgenodigd op het Bevrijdingsfestival in Zwolle, en speelden zij het dak eraf op Noorderslag Groningen 2008. Pas geleden stonden ze nog in de studio bij 3Voor12 alwaar zij bestempeld werden als ‘een van Enschede’s best bewaarde punkrockgeheimen’. Na een eerdere demo in 2005, wil Wreckyard zich nu volledig prijs geven met het in eigen beheer opgenomen full-length debuutalbum ‘Dawn’. Met een agenda die de komende maand reist van het Duitse Schuttorf naar Enkhuizen en Ameland, gaat dit zeker lukken.
De muziek.
‘We maken melodische punkrock. Naast het feit dat we onze eigen songs schrijven die echt ergens over gaan onderscheiden we ons denk ik vooral doordat we stinkend goed proberen te zijn,’ aldus Jurjen. ‘We kunnen dus veel energie en gitaren verwachten op dit veertig minuten durende punkavontuur. Bands waar de jonge punkers zich onder meer aan optrekken zijn Alkaline Trio, Brand New, Rise Against, maar ook rockbands zoals de Foo Fighters. Volgens hun biografie proberen ze zoveel mogelijk een Amerikaanse sound te houden in het door Brits popgeweld overspoelde clubleven in Nederland. De nummers gaan over verraad, vrouwen, spijt, drugsgebruik, en het spelen in een band, waarbij ze cynisme om willen buigen tot hoop en levenslust.
De cd. De cd zelf bestaat uit een twaalftal liedjes met een echte punkmentaliteit. Strakke drums (Sjouke Rinsma, mechatronica aan de UT), vlammende gitaren (Kenneth Christoffel en Thomas Arendsman) en afwisselend zang en melodieus geschreeuw (Jurjen en Kenneth). De opening van ‘Catchphrase’ is lekker vloeiend en de power akkoorden dragen het nummer door rustige passages en harde refreinen heen. Helaas komt de stem van Kenneth Christoffel, op de eerste demo nog alleen gitarist, wat geforceerd over, wat overigens ook in andere nummers afbreuk doet aan de kracht. De zang van Jurjen komt vooral tot zijn recht bij melodieuzere passages. ‘Dawn’ blijft na de opener lekker doorknallen. Op de helft van de cd gaat het wat rustiger aan met ‘Price of Admission’. ‘Oorspronkelijk was het niet de bedoeling om er deze versie van te maken. Maar een akoestische ingespeelde versie uit de pre-productie beviel ons en de producer goed.’ Vervolgens lijkt ‘Of all the things’ het nog een stapje langzamer te doen, maar gelukkig wordt dit na 40 seconden de kop in gedrukt door een nieuw snoeihard salvo punkgitaren. De uitsmijter ‘Genius Or Insane/Rise Anew’ lijkt rechtstreeks van een Greenday-album te komen en het plotselinge einde laat je eenzaam achter, wachtend op meer.
Conclusie. Wreckyard zet met ‘Dawn’ een energieke mix van rock en punk neer, die lekker weg luistert. De energie die van het album af spat sleept je door de 40 minuten heen en houdt je gegarandeerd wakker. Een aanrader!
