(Zebra en Leeuw) 
De grandioze uitzichten langs de panorama-route, met onder meer God’s Window, Blyde River Canyon en the Three Rondavels.
(Three rondavels)
De opvanghuizen voor AIDS-wezen, kinderen met alocoholisten als ouders en ieder ander kind met een moeilijke thuissituatie, dat een zetje in de rug naar een betere toekomst kan gebruiken.
(Kinderopvang)
 |
De rust van bijvoorbeeld Port Alfred, waar je voor 285 rand per nacht (= 22,8 euro) een huisje voor 6 personen kunt huren. De idyllische schoonheid van Port St. Johns, het meest relaxte stadje van Afrika afgeladen met hangmatten, rastafari en reggae.
(Uitzicht Port St. Johns)
De westers toeristische sfeer van Plettenberg Bay, met de hoogste bungeejump van de wereld, whale watching, surfen, hiken en skydiven om de hoek.
(Hiken in Plettenberg, bungeejump)
 |
Het einde van de reis nadert inmiddels met rasse schreden (aankomende vrijdag), en ik kan niets anders zeggen dan dat Zuid-Afrika je met een dubbel gevoel in het vliegtuig doet stappen. Aan de ene kant de gigantische economische en toeristische mogelijkheden die het land heeft, aan de andere kant de veelvoud aan problemen die onder de oppervlakte schuilen. Prachtige landschappen, vriendelijke mensen en zorgeloos leven tegenover een dalende Rand gecombineerd met stijgende olieprijzen, de dreiging van AIDS, armoede en politiek ‘denialism’.
Veel negatief ingestelde blanken, in Zuid-Afrika vroeger toch bovenaan in de ‘circle of life’, zien een groot zwart gat, waar banen en een toekomst voor hun kinderen in verdwijnen. De zwarte bevolking, die in het huidige beleid meer kansen krijgt in de economie, ziet Zuid-Afrika steeds meer als een land vol mogelijkheden. De waarheid ligt, zoals altijd, waarschijnlijk in het midden. Als individuen de kansen die er zijn grijpen en de oogkleppen voor problemen afdoen, ligt een Zuid-Afrikaanse gouden toekomst in het verschiet.
 |
