Over en sluiten

| Redactie

Het is toch best spannend allemaal, die hele zoektocht naar het Higgs-deeltje bij het Cern in Genève. Vooral deze week stonden de natuurkundigen te popelen op de uitslagen van de eerste experimenten. Zou het Higgs-deeltje gevonden worden? Voor wie de afgelopen tijd in winterslaap was: de Large Hadron Collider (LHC), oftewel de deeltjesversneller, versnelt twee bundels met protonen in een ring van een omtrek van 27 kilometer, ondergronds. Zo'n 9300 magneten loodsen deze deeltjes op een temperatuur van 271 graden Celsius onder nul door de vacuüm gezogen ring, waar ze met bijna de snelheid van het licht frontaal op elkaar botsen.


Hem

Volgt u het nog? De eerste momenten direct na de oerknal worden op deze manier nagebootst. Het Higgs-deeltje dat daarbij vrijkomt is vermoedelijk het ontbrekende stukje in de legpuzzel waarmee natuurkundigen het universum kunnen verklaren. Kunnen, inderdaad. Wat de dames en heren geleerden even voor het gemak vergeten is dat er ook nog een ander verhaal al een paar eeuwen de ronde doet; die van de schepping in zeven dagen. Gelooft slechts een paar miljard man in.

Afijn, niet iedereen is blij met de deeltjesversneller. Er bestaan heel wat rampvoorspellingen. Zo voorspelt de `doomsday-theorie'dat de LHC een zwart gat zal creëren. Dat zwarte gat zou de aarde verzwelgen. Een andere apocalyptische voorspelling zegt dat er bij de experimenten `gekke' deeltjes zullen ontstaan, die zich zo dwaas zullen gedragen dat ze de aarde in een dode hete klomp omtoveren. En tja, dan mag je heel wat schietgebedjes prevelen. Maar godbeterehet, van Hem hebben ze nog nooit gehoord in Cern.

Leven

Nooit geweten dat planeten in verwachting konden raken. Maar als we de onderzoekers van de UT-spin-off LioniX moeten geloven, hebben we straks een zwangere planeet in ons zonnestelsel.

Het bericht in deze krant gaat over de ExoMars-missie. LioniX wil graag dat hun Life Marker Chip meelift op de ExoMars-rover. Terwijl deze rover de bodem afspeurt naar leven, poert de chip een beetje in de grond. Verricht wat graafwerkzaamheden, neemt een paar monstertjes en analyseert de goedjes zorgvuldig. Net als een zwangerschapstest, zeggen de onderzoekers. Alleen bij een teken van leven springt het teststripje fluorescerend op. Anders gebeurt er niets.

Nieuw leven? Dat moet gevierd worden. En hoe kan dat mooier dan met een zangstuk als ode aan het prille bestaan? Geïnspireerd door de dames van dispuut Spooky, die afgelopen weekend in Amsterdam het levenslied met een snik in de Amsterdamse Jordaan oefenden, zie hierboven, doen wij alvast een paar suggesties voor het verwachte leven op de planeet.

Is er leven op Maahahars, kun je dansen op de maan? Klinkt best lekker. Misschien iets op de melodie van Corry Konings Leven en laten leven? Of wat krachtiger op de tekst Life is life. De stoere klanken van Bon Jovi It's my life doen het ook best goed en die van David Bowie Life on Mars ook. Mocht de marsmissie tóch mislukken, dan grijpen we terug op Huilen is voor jou te laat ik kom niet meer van Corry Konings en de Rekels.

Misschien lukt het LioniX om de liedjes met de ExoMars te integreren en een mini-mp3-speler vast te binden op de Life Marker? Geen smartlap, maar een smartlab on a chip.

Dat swingt!

Stay tuned

Sign up for our weekly newsletter.