Basketballers staan natuurlijk bekend om hun lengte. Dat is niet anders bij de spelers van Arriba. ‘We springen er meteen bovenuit op feestjes met andere sportverenigingen. Als wij binnenkomen, draaien hoofden onze kant op en zie je ze denken: ‘Oh daar heb je de basketballers weer’. Ze voelen zich direct een stuk kleiner’, zegt oud-voorzitter en lid van de club, Amalie Zeraïria. ‘Dat is niet zo gek, onze langste speler is 2.12 meter en heeft schoenmaat 51.’
Super Saturdays
De club – die sinds 1964 bestaat - telt vier herenteams en twee damesteams die op competitieniveau basketballen. Ook is er een recreantenteam waar basketballers op ‘instapniveau’ spelen. De vereniging telt 120 leden. ‘Een groot deel daarvan is aanwezig tijdens onze thuiswedstrijden, die we ook wel de ‘Super Saturdays’ noemen’, zegt de huidige voorzitter, Ties Broeke. ‘Na de wedstrijd is het een vast ritueel dat we met z’n allen een drankje doen in de sportkantine.’ Zeraïria: ’Daarna eindigen we meestal in De Vestingbar.’
Jubileumjaar
Zeraïria werd vorig jaar de eerste vrouwelijke voorzitter van de vereniging. Dat was meteen een speciaal jaar, want de club vierde het zestigjarige bestaan. Tijdens een van de zelf georganiseerde toernooien besefte Zeraïria hoe rijk de geschiedenis van de basketbalclub is. ‘Amartano is een netwerk voor oud-Arribaleden. Een delegatie van hen speelde een wedstrijd tegen Heren 1. Sommigen waren al in de zestig. Zij hadden specifiek voor dit toernooi hun schoenen afgestoft. Naderhand haalde iedereen herinneringen op met elkaar. Dat was heel speciaal.’
Clubidentiteit
Het logo van Arriba kenmerkt zich door een blauw-gele vogel. Toch spelen ze in andere kleuren. Zeraïria: ‘Tien jaar geleden bestelde een van de leden nieuwe tenues. Toen deze binnenkwamen, was er iets misgegaan bij de drukkerij. De tenues waren geel-paars, sindsdien zijn dat de kleuren waarin we uitkomen. Binnenkort bestellen we nieuwe kleding, dan hopen we terug te gaan naar het geel-blauw.’
Mascotte
Bij basketbalwedstrijden in de VS is het een veel voorkomend fenomeen; een vrolijk dansende mascotte in de pauzes. Of dat bij Arriba ook het geval is? ‘Nee, dat helaas niet’, lacht Zeraïria. ‘Wel hebben we een trommel die al zo’n dertig jaar meegaat. Daarnaast hebben we altijd een grote knuffelbeer op de tribune zitten, wat best gek is, want dat hoort natuurlijk een vogel te zijn zoals ons logo. Maar die twee attributen zijn wel echt onderdeel van onze ‘Super Saturdays’. Bovendien: het is hier natuurlijk geen Amerika, we hebben geen halftime shows.’
Studententeams
De studentbasketballers spelen in de competitie tegen ‘normale teams’ en studententeams waarbij de laatstgenoemde altijd extra gezelligheid met zich meebrengt. ‘Nederland kent geen aparte studentcompetitie. Laatst hadden we een wedstrijd tegen de Groene Uilen-Moestasj, de basketbalvereniging van de Universiteit Groningen. Die wedstrijden blijven mij meer bij, omdat we na afloop drinken en borrelen in de stad', zegt Broeke.
Voor Zeraïria leeft de studentenbasketbalcultuur het meest tijdens een toernooi aan het einde van het seizoen. ‘Dat is in Utrecht waar vooral veel studententeams op af komen. Je slaapt drie nachten met z’n allen in de sporthal, je feest samen tot laat en de dag erna sta je weer allemaal op het veld. Dat is heel tof om mee te maken.'
