Van ballroom- tot salsadans en van bachata tot Latin. Bij dansvereniging 4 happy feet draaien ze er hun ‘voeten’ niet voor om. Wie voor het eerst de naam van deze stijldansvereniging hoort, denkt misschien al snel aan de dansende pinguïn uit de film Happy feet (2006). ‘Een pinguïn is de mascotte van onze vereniging’, zegt Jimmy Fransz (31), die als student werktuigbouwkunde (Saxion) in 2018 lid werd. ‘We schaften ooit met de vereniging zelfs een gigantisch pinguïnpak aan van 1.80 meter groot, inclusief koelsysteem. Leuk om in rond te lopen tijdens de Kick-In en andere evenementen, dachten we. Het is een grote publiekstrekker, maar het ontbreekt bij de leden nog aan enthousiasme om in het pak te duiken’, zegt de ervaren danser. ‘Het staat nog op mijn lijstje om er zelf eens in te springen.’ De clubnaam heeft uiteindelijk niks met de film te maken. ‘Je krijgt namelijk vier blije voeten als je met zijn tweeën danst.’
Dansniveau
Met ruim tweehonderd leden is de vereniging, die inmiddels 31 jaar bestaat, de grootste culturele vereniging op de campus. Op doordeweekse avonden komen de ritmische klanken uit de Audiozaal in de Vrijhof je tegemoet. ‘Zelfs zonder ritmegevoel, kun je meedoen’, zegt biomedische technologie-student, Froukje van Amstel (18), die sinds een paar maanden actief is. ‘We hanteren vier verschillende dansniveaus, van A tot D. Op D-niveau leer je de eerste pasjes en technieken onder de knie te krijgen. Na een jaar klim je een klasse omhoog’, zegt Van Amstel. ‘Iedereen is behulpzaam door je danspassen aan te leren of door in te vallen als je danspartner afwezig is.’
‘Ooit was de vereniging nét zo groot als alle culturele verenigingen bij elkaar. Het niveau was ongekend hoog met dansers die op A-niveau acteerden. Om voor een goede doorstroming te zorgen, is speciaal voor alumni ‘Momentum’ vorig jaar opgericht. Tachtig procent van de leden bij Momentum is oud-UT’er’, zegt Fransz.
Gentleman-skills
Na jaren oefenen, danst Fransz zelf ook op A-niveau en geeft hij inmiddels lessen en workshops. ‘In het begin zijn nieuwe dansers ietwat houterig. Bij ons leren leden om de passen om te zetten in vloeiende en soepele bewegingen, waardoor je je eigen lichaam leert kennen’, zegt hij. 'Mannen die voor het eerst komen, vinden het vaak eng, spannend en soms moeilijk. Zij staan vaak nog schichtig met de handen in de zakken.’
Fransz had zo zijn eigen reden om zich aan te sluiten. ‘Ik ben er jaren geleden via een vriend ingerold. Mannen die kunnen dansen, worden door vrouwen aantrekkelijk gevonden. Dat is een van de redenen waarom ik deze ‘gentleman-skill’ wilde leren.’ Of hij inmiddels danst op ‘Sexy als ik dans’, van Nielson, is onbekend.
De lat ligt hoog. De dansers krijgen les van Gert Rickhoff. Hij is jurylid bij de wereldkampioenschappen. ‘Dus we hebben het niet over zomaar iemand.’ Inmiddels is Rickhoff al jaren een bekend gezicht bij de vereniging. ‘Hij vindt het prachtig om danstechnieken over te brengen op leergierige UT-studenten’, zegt Fransz.
Misvatting
‘Je danst vast alleen op oubollige muziek’ of ‘dansen is toch geen sport?' Het is een greep uit de opvattingen die Fransz en Van Amstel regelmatig horen over hun favoriete bezigheid. ‘Als ik op een avond zo’n twee uur dans, dan kom ik zwetend terug. Het is zo intensief dat je het echt een sport mag noemen. Er komt namelijk ontzettend veel techniek, lichamelijke communicatie en motoriek bij kijken’, zegt zij.
‘Mij valt op dat mensen vooral denken dat we alleen dansen op muziek uit films, zoals Cinderella of Belle en het Beest’, voegt Fransz toe. ‘Terwijl juist nummers uit de top-40 uit de boxen komen. Zo dansen we bijvoorbeeld de Weense wals op een lied van Ed Sheeran. Wij kunnen zelfs een mooie dans aan het publiek tonen op muziek van Flemming en Metallica.’
Studentenwedstrijden
Jaarlijks staan er verschillende danswedstrijden op het programma. ‘We dansen binnen Nederland competities tegen andere studentenverenigingen’, zegt Van Amstel. ‘Dat is een luchtig kampioenschap waar verenigingen van alle
landstreken samen komen’, voegt Fransz toe. ‘In zo’n weekend leef je echt in een bubbel. Alle dansparen slapen in een grote gymzaal. We krijgen weinig van de buitenwereld mee. Pas na het weekend realiseer je dat de wereld gewoon door heeft gedraaid.’
We vergeten even de studentenwedstrijden en de Apollodansshow. Want dit jaar staat er iets groters op het programma. ‘De Europese wedstrijden’, zegt Van Amstel enthousiast. ‘Dit jaar komt het naar Enschede. Daar moet ik bij zijn.’
En sta je bij al dat dansen ook weleens bij elkaar op de tenen? ‘Nou, pas geleden had mijn danspartner nieuwe schoenen aan met een langere punt. Die avond stond ik er een paar keer op’, geeft Van Amstel toe.
