Time flies when you’re having fun. Nou, dat laatste deel mag er wat mij betreft af. Aankomende week mag ik alweer 23 kaarsje uitwapperen (blazen is zó 2019) en dat gaat er toch wat anders uitzien dan de afgelopen jaren. Vorig jaar was mijn verjaardag précies de laatste dag voor het ingaan van coronamaatregelen. Naïef als ik was, had ik mijn feestje een paar dagen later gepland. Die uitnodigingen konden dus de prullenbak in.
Dit jaar pak ik het anders aan met een heuse verjaarweek. Met één gast per dag moet je immers een beetje creatief zijn. Niet dat creativiteit hoog op mijn talentenlijst staat, maar alles valt te trainen. Daarover gesproken: zeven dagen taart eraf sporten, is best een leuke uitdaging. Gelukkig mag je weer in groepen trainen!
Zo’n driekwart jaar geleden stelde ik in een andere column dat een van mijn grootste tekortkomingen het maken van keuzes is. In de loop der tijd leerde ik een concurrent aan de horizon kennen: ‘plannen’. Iets dat met zeven dagen aan bezoek overdreven duidelijk is.
Als ik een euro kreeg voor iedere keer dat mij gezegd werd om een agenda te kopen, had ik al lang dozen vol kunnen bestellen. Mijn standaardreactie is dat ik die niet nodig heb, omdat ik alle afspraken in mijn telefoon kwijt kan. Een handig systeem, mits je de genoemde afspraken daadwerkelijk noteert. Ik heb zo een vermoeden waar de kink in deze kabel komt.
Gelukkige onthoud ik ook veel dingen zonder ze op te slaan in een agenda. Last minute herinneringen redden mij regelmatig. Vooral commissievergaderingen belanden nog wel eens in een laatje in mijn hoofd dat niet vaak open gaat.
Een belangrijk ding om de komende weken niet te vergeten zijn de Tweede Kamerverkiezingen. Het verschijnt ondertussen vaker op het nieuws dan corona, dus herinneringen genoeg. Het is echter wel zo’n ding dat heel erg goed samengaat met mijn andere zwakke punt: keuzes maken.
Normaliter heb ik wel gevoel bij bepaalde partijen en weet ik waar ik wel en niet op ga stemmen. Dit jaar ligt dat wat gecompliceerder, zelfs een enorm scala aan stemwijzers duwt me geen richting op. Ik deed een stemwijzerwijzer (lekker Scrabble-woord) om te kijken welke stemwijzer het beste bij mij past. In mijn volgende column laat ik weten hoe ik uit deze benauwde situatie krabbelde. Mocht die wat laat zijn, dan sta ik waarschijnlijk ergens in een stemhokje te twisten welk vakje ik rood kruis.
En het ergste van alles, die keuzestress komt nog sneller dan waar ik bang voor was.
Ik moet taarten gaan uitzoeken.
