Zelfreflectie

| Roy van Zijl

Roy van Zijl (22) is masterstudent werktuigbouwkunde én een talentvol atleet. Hij schrijft om de week een column voor U-Today, over wat hem opvalt op de campus.

Photo by: Annabel Jeuring

Er zijn genoeg dingen waar ik mij aan stoor. Langzaam lopende mensen, wachten, coronamaatregelen en bovenal regen. Er is iets dat er wat mij betreft nog erger is, en dat is ‘moeten voldoen aan een bepaalde verwachting’. Ik heb het specifiek over de verwachting omtrent leergedrag van studenten. Uit ervaring weet ik dat het een behoorlijke irritatiefactor kan zijn, met motivatieproblemen tot gevolg.

Het (universitaire) onderwijs is in basis een eenvoudig systeem: docenten delen kennis met studenten, die vervolgens met behulp van toetsing bewijzen dat zij de kennis daadwerkelijk hebben opgedaan. Wanneer een student genoeg kennis heeft en dat kan bewijzen, staat daar een diploma tegenover.

Gelukkig is de universiteit meer gefocust op het aanleren van manieren om zelf kennis te vergaren. Zoals door het stellen van de juiste vragen, en het vinden van antwoorden op die vragen waardoor je jezelf verder ontwikkelt. Natuurlijk moet dat samengaan met de juiste personen als vraagbaak en goede begeleiding.

Toch blijft het hele systeem soms hangen in oude gewoontes. Studenten worden in hokjes geplaatst en verwachtingen worden gesteld aan hun manier van denken, doen en zichzelf ontwikkelen. Spoiler alert: dat werkt niet.

Om te illustreren een voorbeeldje uit mijn eerste jaar. Wij kregen als opdracht een planning te maken voor de eerste module van dat jaar. Mijn ingeleverde versie kreeg ik linea recta terug met de boodschap: ‘Met zo weinig zelfstudie ga je dit nooit halen’. Zo gezegd, zo gedaan. Ik leverde een versie in die aan de eisen voldeed en besteedde vervolgens minder tijd aan mijn studie dan ik in die eerste versie vermeldde. En nog met groot succes ook.

De reden dat deze opgekropte irritatie naar boven komt is het feit dat ik eigenlijk nu aan iets anders zou moeten werken: een zelfreflectie op mijn stageperiode. Ook hier ben ik van mening dat ik (en met mij menig ander) geen baat heb bij het volgen van een stappenplan, om maar te bewijzen dat ik iets leerde.

Uiteindelijk lever ik dit verslag in. Niet op de manier zoals ik het zelf zou doen, maar wel op zo’n manier dat het aan de verwachtingen voldoet. Misschien is het tijd dat niet alleen ik, maar het gehele onderwijs eens aan wat zelfreflectie doet.

Stay tuned

Sign up for our weekly newsletter.