Mooi op papier

| Marc Hulsebosch

Op 18 november vorig jaar publiceerde UT Nieuws dat ‘de UT aan alle standaarden van de instellingstoets voldoet en “in control” is’, aldus de auditcommissie. In eerste instantie vond ik het goed nieuws: zakken voor die toets had een flink aantal studenten een waardeloos papiertje kunnen bezorgen. Daarbovenop zou de UT met een gebrandmerkt imago zitten zoals Inholland en Ibn Ghaldoun, twee instellingen die hun zaakjes op verschillende gebieden niet op orde hadden.

Marc Hulsebosch is student Business Information Technology en heeft in de eerste helft van 2013 in de Universiteitsraad gezeten. Vanaf oktober 2013 heeft hij een column in UT Nieuws Magazine.


Tegelijkertijd vond ik het wel vreemd om te horen dat het CvB de kwaliteitszorg onder controle zou hebben. Ik hoorde deze maanden dat de voorbeelden uit mijn vorige column (The four-hour educationweek) maar het topje van de ijsberg zijn. Of het nou gaat om die voorbeelden, om het vervroegen van deadlines zodat ze in een vakantie vallen of om het overschrijden van de nakijktermijn met enkele weken, het algemene probleem is dat docenten praktisch ongestraft regels en kwaliteitsnormen kunnen schenden. In sommige gevallen betreft het geen opzet of nalatigheid maar zijn onderzoekers gewoon niet in staat om onderwijsprestaties te leveren, hoeveel hulp je ze ook aanbiedt. De vraag blijft: als de kwaliteitszorg in orde is, waarom worden die praktijken soms jarenlang niet aangepakt?

Op papier zijn de oplossingen vaak wel duidelijk: de studievereniging of een commissie vanuit de opleiding spreekt de docent aan op het probleem en probeert het samen op te lossen.

Lastig wordt het pas wanneer dat uit onwil of onkunde vanuit de docent niet lukt. Er zijn weinig middelen voor studenten om een docent ertoe te bewegen zijn prestaties te verbeteren of om het vak aan een nieuwe docent toe te wijzen. Andere docenten hebben ook niet altijd tijd en zin om een vak over te nemen en voor de oude docent moet eigenlijk ook weer een vak gevonden worden om toch zijn tijdsbesteding aan onderwijs te halen.

Als lapmiddel wordt het vak soms tot keuzevak verklaard, liefst met een gelijkwaardig alternatief. Het probleemvak bloedt vanzelf dood, maar met het streven naar een doordacht curriculum in het achterhoofd is dat een matige oplossing. We kunnen dus nog niet op onze lauweren rusten. In de papieren wereld heeft de UT de kwaliteitszorg nu uitstekend voor elkaar, misschien is er na de instellingstoets een keer tijd over om de echte wereld eens kritisch tegen het licht te houden.

Stay tuned

Sign up for our weekly newsletter.