Volgens Annema lost de technologie het probleem op dat een dokter met een stethoscoop maar een momentopname van een hartritme, long- of darmgeluiden kan horen. In sommige gevallen is het belangrijk om langere tijd te luisteren, maar daar hebben dokters in de drukte van alledag geen tijd voor.
Lang luisteren
Voor hartruis en hartritmestoornissen bestaat al wel een oplossing die elektronische pulsen van het hart meet en analyseert. ‘Maar dat is dan een afgeleide; niet het echte geluid. Met deze nieuwe technologie kunnen we langere tijd meeluisteren, zonder dat iemand aan allerlei machines hangt’, zegt Annema.
Nagebouwd slakkenhuis
Een andere toepassing is het in de gaten houden van buik- en darmgeluiden van pasgeboren premature baby’s. Zo hoeven ze niet aan een wirwar van ongemakkelijke kabels te liggen. De pleister pikt straks geluiden op via een nagebootste cochlea, het slakkenhuis in het menselijk oor. Met hulp van AI analyseert het die geluiden, vergelijkbaar met hoe spraaktechnologie al bijvoorbeeld gesprekken kan samenvatten, het zogenoemde ‘kernwoordspotten’.
Zuiniger en ontvankelijker
Als het allemaal lukt, is de nieuwe technologie veel zuiniger dan andere toepassingen. ‘Huidige luistertechnologieën verbruiken ongeveer één microwatt. Dat kan honderd keer zuiniger.’ Vervolgt: ‘We werken ook aan een nieuw soort sensoren, die we afstemmen op de toepassingen waarvoor de luisterpleister wordt ingezet; dat gebeurt binnen dit project in samenwerking met de groep Integrated Devices and Systems van universitair hoofddocent Remco Wiegerink, ook van EEMCS. ‘In de pleister zelf zit AI dat geluiden analyseert en aangeeft waar we naar luisteren. Daarna kunnen we het met bluetooth-achtige technologie makkelijk uitlezen.’
De komende vier jaar worden twee promovendi betaald van de financiële impuls. Of het allemaal gaat lukken? Annema: ‘Wiskundig klopt het allemaal al. Nu de praktijk nog.’
