Wie de 'klassieke' Bata ooit heeft ervaren, kent het aloude recept in al z'n variaties: de hardloopschoenen afstoffen, een nachtetappe op een weg van niets naar nergens. Óf na een zware nacht op de campuscamping brak de bus in naar Barchem. Neem vervolgens de colonne aan motoren, busjes, wildplassers en warmlopende zenuwpezen. En na al die nervositeit en chaos vervolgens hoogmoedig de eerste kilometer te hard gaan en de volgende zes sterven met een hartslag van 190 per minuut.
De Bata dus, waarbij één wetmatigheid altijd geldt: iedereen heeft een eigen verhaal, ergens onderweg opgepikt tijdens die goed 175 kilometer tussen Nijmegen en Enschede. Dus is de hamvraag: als wat voor Bata gaat deze alternatieve variant de geschiedenisboeken in?
Het verhaal vooraf was al lang en breed bekend: gebrek aan animo voor de organisatiecommissie, een dappere Saxionstudent die in het gat sprong en een plan voor een soort Campusloop op steroïden: twintig uur lang rondjes van vijf kilometer rennen over de campus.
Lauwwarme Klok
Hoe dat bevalt? Job Kuster van de Nijmeegse natuurkundevereniging Marie Curie ziet aan het randje van de campuscamping aan hoe een loper van team ‘Sticky’ zojuist een bierdouche krijgt van zijn teamgenoten. ‘Ergens is het idee van het lopen van Nijmegen naar Enschede wel vetter. Maar dit is een bijzonder leuke oplossing die goed uitpakt. Met name de gezelligheid op de camping voelt zelfs beter dan vorig jaar – en je ziet ook steeds opnieuw lopers langskomen terwijl je hier zit.’
Op die camping is het één en al Gemütlichkeit. De traytjes lauwwarme Klok worden aangesleept vanaf de campussupermarkt, SHOT-dweilorkest ToHuWaBoHu speelt en er wordt niet zuinigjes met zonnebrand gesmeerd tijdens deze vrij warme Bata. Ondertussen vechten enkele teams een heel andere verhitte strijd uit dan op het hardloopparcours: een potje Klonkiebal op het scherpst van de snede.
Weissensee
Als je de teams niet op de camping vindt, dan staan ze wel bij de atletiekbaan. Zo ook een delegatie van Enschedese studentenschaatsvereniging De Skeuvel. Of deze alternatieve Bata een beetje te vergelijken is met de alternatieve Elfstedentocht op de Weissensee? ‘Een soort van’, zegt Menno Brink. ‘Het is niet hetzelfde, maar die doen we uiteindelijk ook met veel plezier.’ De entourage tijdens deze alternatieve Bata kan in ieder geval op zijn goedkeuring rekenen. ‘Op zich is er wel een vibe.’
Of deze Bata ook te vergelijken is met andere edities? Daarop moet debutant Brink het antwoord schuldig blijven. Janneke Gelderblom weet het antwoord wel. ‘Er is zeker het beste van gemaakt. Je hebt nog steeds wel de gebruikelijke Bata-elementen, zoals de estafettevorm, het wisselen van de hesjes, het ’s nachts lopen… Het is allemaal wat kleinschaliger, maar de echte Batasfeer proef ik zeker nog wel.’ Want elk nadeel heeft ook z’n voordeel, weet Gelderblom. ‘Juist omdat iedereen op de campus is, merk ik veel meer een samenzijn met andere teams. Als je in een busje zit, ben je toch meer op elkaar aangewezen. Ook heel gezellig natuurlijk, maar toch anders.’
Apotheose
Deze 53e Batavierenrace kent uiteindelijk een apotheose waar menig organisator vooraf voor zou tekenen: bovenaan het klassement geven de teams van Eindhoven en Delft elkaar de hele dag al geen duimbreed toe. Om het feest van de technische universiteiten compleet te maken strijden het ‘eigen’ Kronos en het Wageningse Tartlétos om de derde plek.
Het Eindhovense team zegeviert uiteindelijk, voor Delft en het Enschedese Kronos. Alsof het zo bedoeld was: het team met startnummer 053 wint de 53e Batavierenrace – die voor de verandering nooit verder kwam dan netnummergebied 053.
Maar of dat erg is? Terwijl organisator Tijmen Bartels melding maakt van meerdere sollicitanten voor de commissie van de 54e Batavierenrace – die gewoon weer tussen Nijmegen en Enschede moet plaatsvinden – heeft ook bij deze Bata weer iedereen een eigen verhaal. Zoals Lars van der Valk, een van de leden van D.A.V. Kronos het verwoordt: ‘Ondanks wat gezonde twijfels vooraf was het was toch heel leuk… De sfeer, de gezelligheid, de strijd… Het was misschien niet het evenement zoals we dat kennen, maar ergens kon je die klassieke Batasfeer nog steeds voelen.’
