Over haar eigen carrière is ze heel helder: ‘Ik denk dat ik vooral vaak op het goede moment, op de juiste plek was. Geluk speelt dus een rol, maar geluk moet je soms ook afdwingen.’ En dus begon Leurink haar verhaal met anekdotes over haar eerste bijbaantje, als hulpje van de melkboer. ‘Ik kwam als 11-jarige meteen in een mannenwereld terecht. Heel handig, daar heb ik veel van geleerd.’
Als rode draad in haar loopbaan geldt dat ze altijd vrijwilligerswerk heeft gedaan. Dat verrijkte haar netwerk, haar horizon, en leverde veel leermomenten op. Leurink was onder andere actief als vrijwilliger bij Blijf-van-mijn-lijfhuizen, maar zat ook in allerlei ondernemings- en medezeggenschapraden. ‘Vaak was ik de enige vrouw in een medezeggenschapsraad, maar het bracht mij veel want ik deed ontzettend veel ervaring op.’
Natuurlijk weet Leurink ook dat ‘het geluk’ soms een beetje op je hand moet zijn. ‘En dat je vooral privé niet al te veel pech hebt. Een kind dat veel zorg nodig heeft, maakt het werken aan een carriere stukken lastiger.’ Bovenal vindt ze dan ook dat je als vrouw ‘gewoon hard moet werken en lol moet hebben. Waar ik zelf nu het meest plezier aan beleef is om met z’n allen de klus te klaren. Dat geeft veel energie. Met zaken als status heeft het niets te maken. En doe daarnaast ook dingen die niet direct tot je takenpakket behoren, daar leer je van en je valt op in een organisatie.’
Foto: Gijs van Ouwerkerk
