De gedachte aan het geluid alleen al laat je nekharen overeind staan: nagels over een schoolbord. Maar waarom eigenlijk?
Lynn Halpern en Randolph Blake sleepten vorige week de IgNobelprijs voor de akoestiek in de wacht. Zij stelden een groep vrijwilligers bloot aan het geluid dat vergelijkbaar is met dat van krassende nagels of piepende krijtjes op schoolbord, om te ontdekken of het echt zo vreselijk is. Ze gebruikten hiervoor tuinharkjes, in plaats van echte vingernagels. De wetenschappers filterden de hoogste tonen en ontdekten dat het geluid voor alle onderzochte personen onplezierig bleef. Blake's verklaring: `Het veroorzaakt een onbewust, automatisch reflex dat we krijgen als we iemand horen krijsen van wanhoop.'
Om nogmaals te testen of dit zo was, werden de 1200 bezoekers van de uitreiking van de IgNobelprijzen blootgesteld aan het geluid: zeven echte Nobelprijswinnaars gingen met een tuinharkje over een schoolbord. En gelukkig voor hen waren er ook precies zeven koptelefoons.
(bron:www.kijk.nl)
